Niezadowolone czaszki

Zdjęcie z open source Bettisk skull O skrzeczącej czaszce, bierze swoją nazwę od starej farmy w pobliżu Lyme Regis (Dorset, Anglia), w tych miejscach jest legenda. Tradycyjnie wierzono w to czaszka należała do niewolnika z Indii Zachodnich, sprowadzonego do XVII wieku w majątek feudalny Bettisk, gdzie miał służyć Azarii Pinny. Ten niewolnik został sam zabity lub popełnił morderstwo. On na łożu śmierci oświadczył, że jego duch nigdy się nie uspokoi pojawiają się w Bettiskom, dopóki jego ciało nie zostanie zabrane ojczyzna. Wbrew jego ostatnim życzeniom został pochowany Angielska ziemia w kościele w Bettiskom. Duch przeprowadzony jego ostrzeżenie, pojawiające się w tym miejscu, jakby w proteście. W grobie słychać krzyki i słychać je w wiejskim domu dziwne odgłosy. Hałasy ucichły dopiero, gdy ciało zostało wykopane. Czaszka pogodziła się dopiero wtedy, gdy leżała na stole w holu. Próby ponownego zakopania spowodowały hałas. Ta procedura powtarzane tak często, że w końcu stracili szkielet i od niego pozostała tylko głowa. Czaszkę pozostawiono na spiralnych schodach, prowadzący na dach domu. Jednak ten mit został zniszczony, gdy Profesor Gilbert Cozy z Royal College of Surgery doszedł do wniosku, że czaszka należała do prehistorycznej kobiety dwadzieścia lub trochę więcej lat, być może poświęcony dobrobyt osady, zniszczonej w tym obszarze. Mimo to oświadczenie, czaszka pozostaje na osiedlu w przypadku możliwego błędu profesorowie. Czaszka z domu Burton Agnes (hrabstwo North Yorkshire) Ta skrzecząca czaszka jest związana z jednym domem w North Yorkshire, zbudowany w 1598 roku przez trzy siostry rodzinne Griffith. Pewnego dnia jedna z sióstr, Anna, spotkała złodziei. Jest zdarzyło się na drodze w pobliżu jej domu. Jeden z rabusiów uderzył jej, gdy odmówiła oddania pierścienia, który kiedyś należał do niej matki Słysząc krzyki, wieśniacy uratowali zmaltretowaną kobietę i Przywieźli ją do domu, gdzie pięć dni później zmarła. Last Prośba Anny polegała na tym, by jej głowa była pochowana w jej ścianach dom, który nazywał się Burton Agnes. Jednak rodzina zdecydowała pochować ją w ziemi w starym kościele normańskim. Wkrótce potem z tego dziwne dźwięki zaczęły być słyszalne w domu. Podejrzewały to siostry jest to wyraz prośby Anny o powrót do domu. Otworzyli to trumna. Ku ich zdumieniu głowa została oddzielona od dobrze zachowanej ciała, a czaszka uśmiechnęła się złośliwie. Proboszcz polecił mi wziąć udaj się z grobu i przynieś z powrotem do domu. Siostry poszły za nim porady, a cały hałas ustał. Nie odnawiali aż do dopóki rodzina Boynton nie odziedziczyła domu, który wyniósł czaszkę w domu Anna znów nie pozostawiła wątpliwości, że chce zostać Burton Agnes. Czaszka pogodziła się dopiero wtedy, gdy leżała na stole w lobby. Kilka lat później czaszkę położono cegłą za panelem obudowa Jednak życzenie Anny zostało spełnione w przeddzień rocznicy jej śmierci duch wciąż niepokoi mieszkańcy domu. Czaszka z farmy Tanstida Podobnie jak inni piszcząc czaszki, Dickie opiera się ruchom. Częściowo ocalała czaszka, nazywana „Dickey”, prawdopodobnie należała jakaś kobieta Wędruje po wiejskim domu na Tanstead Farm, położony w pobliżu Chapel-en-le-Frith w Anglii. Według jednego legenda, raz w pokoju, w którym znajduje się czaszka, została zabita dziewczyna Inna legenda mówi, że Ned został zabity w tym pokoju. Dixon, przodek właścicieli farm. Mówi się także, że dom odwiedza duch kobiety, która po raz pierwszy pojawiła się pod koniec XIX wieku śmierć córki najemcy. Uważa się, że Dickey jest głupi opiekun domu. Mówią, że gdy zbliżają się nieznajomi, wydaje odgłosy i pukanie. Niektóre z tych dźwięków, w tym dudnienie farmera instrumenty w stodole były tak silne, że powodowały skargi pracownicy sezonowi, którzy nawet zaczęli wychodzić z domu. Wysłano Dickeya również dźwiękowe ostrzeżenia o porodzie lub chorobach zwierząt gospodarskich, o nagła śmierć członków rodziny. Kiedyś nieznany ukradł czaszka i zabrała go z domu. Zaczął jednak hałasować tak bardzo sami złodzieje wrócili go na swoje miejsce. To samo stało się, gdy czaszka próbował pogrzebać w ziemi, która była wcześniej konsekrowana.