Kometa ISON, nazywana kometą stulecia, odleciała odległe regiony Układu Słonecznego. Ta „brudna kula lodowa” zwrócił uwagę ziemian, którzy obserwowali z zainteresowaniem trajektoria jego podróży.
Zdjęcie z otwartych źródeł
Pierwotnie został odkryty przez rosyjskich astronomów w 2012 roku za pomocą Międzynarodowej Naukowej Sieci Optycznej (International Scientific Optical Network lub ISON), na którego cześć i został dany nazwa komety. Ale w czwartek 28 listopada 2013 r., Kiedy placówka zbliżyli się do Słońca, rozważali to naukowcy i astronomowie amatorzy rozpadł się z powodu naszego grawitacyjnego wpływu oprawy oświetleniowe. Jednak wyniki najnowszych analiz i obserwacji pokaż, że być może mamy do czynienia z teraźniejszością Kometa feniksa: nawet po utracie większości ciała, ona nadal podróżuje po Układzie Słonecznym, aw nadchodzących tygodniach mieszkańcy północnej półkuli ziemi będą mogli zobaczyć ją ponownie na niebie gołym okiem. „Analiza światła emanującego z komety ISON, pokaże, czy pozostały z niego tylko pył i gaz, czy też jest znaczna część jego rdzenia kontynuuje lot ”, mówi ekspert od komet Gerhard Schwehm z Europy agencja kosmiczna.
Los komety ISON jest wciąż niejasny, ale już jest zwrócił pomysły astronomów na temat tego rodzaju przestrzeni przedmioty Według komunikatu prasowego NASA jest to pierwszy lód ciało niebieskie i być może jedyne, które przeleciało obok od samych granic Układu Słonecznego do jego rozpalonego do czerwoności centrum. Naukowcy po raz pierwszy badamy kometę, która zbliżyła się tak blisko do słońca. ISON był obserwowany przez cały ten czas. satelity słoneczne. Zgodnie ze zdjęciami reprezentuje (lub był) cały rdzeń lodu i pyłu, za którym rozciągnięty szeroki ogon pyłu i wąski ogon zjonizowanego substancje. Te same satelity wykazały, że pod wpływem promieniowania i grawitacja słońca, ISON podzielił się na kilka części, które dosłownie spłaszczony. Przeprowadzono analizę światła odbitego od komety za pomocą NASA STEREO, którego zdjęcia pokazały zaciemnienia w obszarze, w którym znajdowała się kometa. Dalej astronomowie obserwowali za pomocą „Obserwatorium słonecznego dynamika “(SDO), ale teleskop w ogóle nie widział komety. Wtedy Obserwatorium Słońca i Heliosfery (SOHO) zarejestrował mały rozbłysk na przeciwnej półkuli słońca tylko w punkcie, w którym powinna być kometa, jeśli nie rozerwał na strzępy.
Zdjęcie z otwartych źródeł
Statek kosmiczny SOHO zarejestrował mały błysk naprzeciwko półkuli słonecznej dokładnie w tym miejscu, w którym powinno bądź kometą, jeśli nie zostanie rozdarta na strzępy (zdjęcie ESA / NASA / SOHO / Jhelioviewer).
„Czy z jądra komety pozostało coś istotnego, my zostaną ustalone w najbliższych dniach ”- mówi astrofizyk Karl Battams (Karl Battams) z Navy Research Laboratory USA Wyjątkowość komety ISON sprawia, że nie jest to trudne tylko przewidując jej przyszły los, ale także ustanawiając ją pochodzenie Jednak większość naukowców jest przekonana, że miliony lata temu została wyrzucona ze znajdującego się „zbiornika komety” daleko poza orbitą Plutona.
Istnieje również bardzo niewiele analogii dla tej komety. Naukowcy porównują ISON, chyba że z kometą Lovejoy, co zaobserwowano w Boże Narodzenie 2011 rok. Obiekt ten okrążył również Słońce w odległości 120 tysięcy kilometry nad jej powierzchnią, po czym przeleciał obok Ziemi. Jeśli okaże się, że ISON rozpadła się na kawałki, to raczej ona suma zostanie porównana z kometą Ikei – lecącym Seki gwiaździste niebo w 1965 roku i rozpada się, gdy się zbliża Słońce
Astronomowie twierdzą, że prawdopodobieństwo, że ISON przeżył lub podzielone, w przybliżeniu równe. W tym celu w NASA nazwali ją kometą. Schrödinger, analogicznie do żywego i martwego kota, symbol fizyki kwantowej. Odległość do Słońca wynosiła zaledwie 1,2 dodatkowo milion kilometrów kometa ma bardzo małe rozmiary wielkości – tylko około kilometra średnicy, co czyni ją wyjątkowo kruchy. Tak czy inaczej, ISON stał się już mistrzem tego rodzaju: to najczęściej obserwowana kometa w historii.
NASA Sun Solar System SOHO
