Pod koniec lat 30. XX wieku robotnicy usuwający nieprzeniknioną dżunglę delta kostarykańskiej rzeki Dikis pod plantacją bananów, znaleziona w bagno dużych granitowych kulek. Leżą częściowo zanurzeni w mchu, niektóre były przenoszone przez muł rzeczny. Piłki z rzeki Dikis 
Zdjęcia z otwartych źródeł Największy osiągnął średnicę 3 metrów i ważył około 16 ton. A najmniejszych już nie było piłka dla dziecka, mająca jedynie 10 centymetrów średnicy. Kulki były rozmieszczone pojedynczo i w grupach od trzech do pięćdziesięciu sztuk, czasami tworzą geometryczne kształty. Jedna grupa piłek była wyrównany na linii zorientowanej na północ magnetyczną. Pomiary pokazał, że kule są wykonane bardzo dokładnie: odchylenia od kulistego kształtu tworzą największy z zaledwie pół centymetra. Powierzchnia granitu gładko szlifowane. Ale kiedy, dlaczego i kto wykonał kamienne kule? Miejscowi twierdzą, że starożytni Indianie posiadali zgubionych teraz sekret specjalnego płynu, który zmiękcza granit, zamienił go w glinę. Potem Indianie wydawali się rzeźbić kule „miękkiego granitu” dowolnej wielkości, a po chwili kamień ponownie stwardniał. 
Zdjęcia z otwartych źródeł, jednak archeolodzy nie mają legend. uwierzyłem. Początkowo sugerowali, że piłki oznaczają miejsca pochówki. Jednak podczas wykopalisk nie znaleziono żadnych pozostałości, broń ”, biżuteria. Była też wersja granitowych kulek służył celowi religijnemu. Metoda pozostaje tajemnicą transport tych piłek – z ich lokalizacji do miejsc domniemane pochodzenie materiału do ich produkcji dziesiątki kilometry, których znaczna część przypada na bagna i gęste zarośla lasów deszczowych. Archeolog Doris Stone ukończył studia twój raport na temat odkrywania piłek Kostaryki słowami: „My niezrozumiałe musi przypisać idealne sfery Kostaryki megalityczne zagadki. ”W ostatnich latach historia z kulkami już się rozpoczęła nieoczekiwany zwrot. Okazało się, że potrafią to kule o prawidłowym kształcie powstają w naturze bez interwencji człowieka, w naturalny sposób. On na południu Brazylii zaczęły znajdować kule piaskowca. Z granitu Kostarykańskie różnią się wielkością (największa – tylko pół metra średnicy) i szorstkie wykończenie – powierzchnia nie jest polerowane, są kulki o nieregularnym kształcie i „syjamski” bliźniaki ”- kulki stopione na boki. Geolodzy próbowali wyjaśnić jak mogliby powstać. Porowaty piaskowiec zalano solą nad jeziorem. Przesycone minerałami powoli przenikały do porów. słona woda. Spotkanie fragmentów rozrzuconych na grubości piaskowca kalcyt mineralny, ten silny roztwór zaczął krystalizować wokół nich, łącząc ziarna piasku w stałą masę. 
Zdjęcia z otwartych źródeł 
Zdjęcie z otwartych źródeł Krystalizacja równomiernie trafiła do wszystkich boki centrów, fragmenty kalcytu. Tak głęboko w porowatym w kamieniu pojawiły się bardziej gęste kule. Czas mijał, jezioro wyschło piaskowiec był na lądzie i zaczął się zapadać. Leżąc w grubości kulki z piaskowca były silniejsze niż reszta skały, więc kiedy piaskowiec zawalił się pod wpływem deszczu i wiatru, kule pozostały. Jasne jest, jak wypadły podwójne kule: jeśli leżą fragmenty kalcytu zbyt blisko siebie, zderzające się kulki, stopione razem. Jednak te założenia nie wyjaśniają przyczyn. występowanie granitowych kulek. Chociaż wydaje się, że kule piaskowca są naturalnego pochodzenia, wyraźnie widać granitowe okazy ślady sztucznego poziomowania i szlifowania. Beyond Central Kamienne kule Ameryki odkryte na wybrzeżu w Nowej Zelandii w Egipt, Rumunia, Niemcy, Brazylia, Franz Josef Land i Region Kaszka-Daria Kazachstanu. Gigantyczne kamienne kule nieznanego pochodzenia znalezione w regionie Ust-Ilim (Obwód irkucki) przez pracowników kopalni Zheronsky. Jak wielu naocznych świadków mówi latem 2008 r. o przeprowadzce górna warstwa ziemi z łyżką koparki w ścianie wzdłuż boku, jak w kuliste kamienie wystające w komórce jajowej. Podczas przekrawania ziemi „Kule” toczyły się jeden po drugim. Najbardziej niesamowite jest to że prawie wszystkie były tego samego rozmiaru, jakby celowo, starannie skalibrowany. 
Zdjęcia z otwartych źródeł 
Zdjęcia z otwartych źródeł Tysiące gigantycznych kamiennych kul leżą wzdłuż półksiężyca zatoki Kasatka na wyspie Iturup i podczas przypływu, kiedy ocierają się o siebie, słychać tępy zgrzyt. Wyspa Iturup jest największa na grzbiecie Kuril. Na południu ciemna szara zatoka wznosi się z głębin morskich głaz, składający się z wielu zaokrąglonych bloków i kamienia kulki – szary, brązowy i czarny. Szerokość taśmy cyklopowej plaża ma prawie dziesięć metrów długości – kilometry. Na bokach zatoki podkowy to zwietrzałe czarne skały. Wzdłuż całego paska – nieprzejezdna dżungla bambusowa “sasa”, gigantyczna trawa i kolczasta róża, której czerwona jagoda jest wielkości jajka. Kulki arktyczna wyspa champa 
Zdjęcia z otwartych źródeł 
Zdjęcia z otwartych źródeł 
Zdjęcia z otwartych źródeł Potężne surfowanie Killer whales, żartuje, jakby grając w kule, wypycha ciężkie kamienie z lodowatej wody. Ich forma to od jajka do prawej piłki. Średnia długość głazu wynosi pół metra, ale są bardziej znaczące. Duże kule ważą 600 – 700 kg, a kamienie więcej – wiele ton. Są pod jarzmem swojej ogromnej wagi szczelnie weszły w ziemię i żadne fale nie mogą ich zepchnąć. Och pochodzenie przybrzeżnych kul Kurylskich mówi różne rzeczy. Sam uważają, że są to zaokrąglone kawałki skał. Inni twierdzą, że są bomby wulkaniczne. Ale poważni badacze odkryli – gigantyczne kule do wulkanów na pewno nie mają związku. Ogniste góry wypluwające szybko zblakłe szkliste skały – bazalt, andezyt, liparyt i pumeks. I ogromne „ponure” arbuzy z Killer Whale Bay – trzeciorzędowy granit urodzony w trzewiach ziemi. Cyklopowa plaża kamienie-olbrzymy – cud natury, ale dla Wysp Kurylskich – nie są wyjątkowe. Wybrzeże z hordami głazów można znaleźć w Kunashir, Paramushir i inne wyspy grzbietu Kurylskiego. Kamienne kule są nadal tajemnicą natura. Irina STREKALOVA
Wyspy Kamienne Czasu Wody
