Zdjęcie z otwartych źródeł
Jeśli amerykańscy astronomowie Konstantin Batygin i Michael Brown znalazła dziewiątą planetę w naszym Układzie Słonecznym, która ma dziesięć lat razy masywniejszy niż Ziemia i jest tysiąc jednostki astronomiczne od Słońca, następnie astronomowie z Francji i Szwajcarii pewnego dnia wpadła na teorię wyjaśniającą, w jaki sposób ta egzoplaneta pojawił się w strefie wpływu naszego oświetlenia.
Dziewiąta planeta schwytana przez słońce
Ich zdaniem nasze słońce uchwyciło tę egzoplanetę z innej gwiazdy w gromadzie ich urodzenia. To prawda, nasze światło konieczne było „spełnienie” określonych warunków. Najpierw zacznij to uchwycić w czasie, gdy słońce było zgrupowane z tysiącami siebie podobne gwiazdy, między którymi poruszały się dość nisko prędkości planet.
Po drugie, takie przechwycenie może nastąpić tylko w odległości stu pięćdziesiąt jednostek astronomicznych, aby nie powodować zakłóceń Pas Kuipera. Po trzecie, sama egzoplaneta powinna w tym czasie krążyć wokół innej gwiazdy w odległości co najmniej stu jednostki astronomiczne. I wreszcie, słońce po schwytaniu powinno mają możliwość odtworzenia ich dynamicznej konfiguracji system, który obserwujemy dzisiaj.
Naukowcy twierdzą, że od fazy gromady może trwać sto ponad miliony lat to wystarczy do dystrybucji pomiędzy najbardziej masywnymi gwiazdami, którymi jest słońce, najodleglejsze planety, takie jak Neptun.
Grupa francuskich i szwajcarskich astronomów używających do modelowania w ramach zadania doszedłem do wniosku, że Słońce może z łatwością spełnić wszystkie te warunki i uchwycić dziewiąty planetę, umieszczając ją na nowoczesnej orbicie heliocentrycznej. Przedruk na tym badaniu naukowcy już zaznaczyli portal arXiv.org. Zostanie również opublikowany w jednym z artykułów naukowych publikacje dotyczące astronomii.
Egzoplanety Układu Słonecznego
