Dzięki obserwacjom z teleskopów kosmicznych, takich jak Kepler, astronomowie odkryli już całą masę planet w pobliżu pobliskich gwiazd. Analiza długoterminowych obserwacji pokazała naukowcom, że istnienie planet wielkości Ziemi w strefach nadających się do zamieszkania jest dość powszechne.
Takie odkrycia w taki czy inny sposób skłoniły badaczy do przypuszczenia, że takie planety mogą być zamieszkane, a tylko w naszej Galaktyce może być kilkadziesiąt lub setki miliardów. W rzeczywistości poszukiwanie obcego życia stało się rodzajem świętego Graala dla następnej generacji teleskopów i inspiracją do podróży kosmicznych na Marsa i nie tylko.
Jednak wszystkie marzenia o znalezieniu obcego życia zostały rozbite o kamień jednego prostego faktu – niestabilność wczesnego formowania się i ewolucji planet skalistych sugeruje, że większość kosmitów po prostu nie będzie istnieć, ponieważ wymrą na etapie mikrobów kopalnych. Jest to podobne do tego, jak dzisiaj nie obserwujemy dinozaurów, a jedynie znajdujemy ich skamieniałe szczątki.
W badaniu opublikowanym w czasopiśmie Astrobiology naukowcy argumentują, że wczesne wymieranie może być domyślnym czynnikiem życia we wszechświecie. Dzieje się tak, ponieważ istniejące potencjalnie nadające się do zamieszkania środowiska są wysoce niestabilne.
Zgodnie z nową koncepcją zamieszkiwalności planet, powinny one być nieodłączne w warunkach co najmniej dla określonej części populacji, to znaczy nie tylko nadawać się do powstania życia, ale także po to, aby je utrzymać. Dlatego nawet jeśli pojawienie się organizmów żywych na planetach w strefie nadającej się do zamieszkania jest zjawiskiem powszechnym, nie stwierdzono jeszcze, że nadaje się do podtrzymywania życia w środowisku innym niż ziemskie.
