Zdjęcie z otwartych źródeł
Trzeba było dziesięcioleci globalnego ocieplenia powoli stopił powierzchnię szelfu lodowego Larsena Półwysep Antarktyczny, tworząc prawie 3000 jezior. Ale na koniec Antarktyczne lato 2002, wszystkie jeziora wyschły w jednym tygodnie A potem 2700 kilometrów kwadratowych szelfu lodowego, który miał około 220 metrów grubości i mógł istnieć przez 12 000 lat szybko rozpadł się na małe góry lodowe, odchodząc glacjolog to incydent, o którym warto pomyśleć.
„To było jak tłuczenie szkła z opuszczonego kamienia” University of Chicago Geofizyk Douglas MacAyeal W zeszłym tygodniu w Międzynarodowym Towarzystwie Glacjologicznym, zgromadzonym w Pekinie.
Naukowcy zastanawiali się, zaczynając od faktu, że: mogło spowodować nagłe wysuszenie jezior i czy to był powód zniszczenie szelfu lodowego. Dzisiejszy zespół badawczy w sprawie prowadzony przez MacAyeala, gotowy odpowiedzieć na te pytania. Korzystanie model matematyczny pierwotnie stworzony przez rosyjskich naukowców, zrozumieć, jak prowadzić załadowane ciężarówki przez zamarznięte rzeki, MacAyeal i jego zespół odkryli, że suszenie jednego jeziora trwa szelf lodowy zmienia obszar naprężeń w sąsiednich obszarach, spowodować krąg zniszczenia wokół jeziora.
Jak wyjaśnił naukowiec na spotkaniu, jest to spowodowane lodem elastyczność. Lód zgina się w odpowiedzi na duże obciążenie i wchodzi norma, gdy ładunek jest usuwany. Przeszukiwanie jeziora jest równoważne z tak jakby właśnie został usunięty z lodowca. Doszli również do wniosku że zniknięcie jednego jeziora może prowadzić do pęknięć w innych miejsca, a ta reakcja łańcuchowa szybko się rozprzestrzeni na lodowiec. To może tłumaczyć prawie jednoczesne suszenie. jeziora
Według współautorów większość jezior miała 1000 metrów szerokości Badania Alison Banwell. Po wyschnięciu jeziora, za nim pozostał błąd prawie 4000 metrów. Kiedy zlokalizowane są jeziora ściśle do siebie, jak na lodowcu Larsen B, łańcuch błędy doprowadzą do powstania nowych gór lodowych. Z tym stwierdzeniem wielu ich kolegów się zgadza. Ale według Christiny Hulbe geofizyka z University of Otago w Nowej Zelandii, wciąż warta przyjrzyj się naturalnie propagacji pęknięć, spowodowane przez długotrwałe topienie i opcję z ciągle rosnącym temperatura oceanów.
Nawiasem mówiąc, zaczyna się od ucieczki z lodowca Larsen film fabularny „Dzień po dniu”.
Antarktyda
