Zdjęcie z otwartych źródeł
Co sprawia, że żyjący ludzie myślą, że nie żyją? Ty mówisz absurdalność? Tymczasem mówimy o rzadkiej chorobie psychicznej, który dotyka tylko kilkaset osób na świecie. Oni są naprawdę przekonany, że życie ich opuściło i tylko oni nieporozumienia są na tym świecie … To prawda, w przeciwieństwie do naprawdę martwi, nadal można je wyleczyć. Zespół Kotara – oficjalnie nazywa się tę chorobę – według lekarzy, jest jedną z odmian depresji. Pierwszy taki przypadek zostało zarejestrowane w 1880 roku przez francuskiego neurologa Julesa Cotarda. Manifestacje choroby mogą być bardzo różne. Niektórzy pacjenci stracić zdolność poruszania kończynami. Inni nie mogą jeść. Niektórzy próbują popełnić samobójstwo, na przykład spalają się kwas na „wolny” od „martwego” ciała… W 2008 roku jeden 53-letni New Yorker powiedział jej krewnym, że ona umarł i pachnie jak gnijąca ryba. Kobieta poprosiła mnie, żebym ją zabrał kostnica, gdzie mogłaby być z innymi zabitymi mężczyznami … Ale zamiast tego jej rodzina nazwała ją karetką pogotowia. Po miesiącu leczenia, pani polepszyło się. Pacjent o imieniu Graham, mieszkaniec Wielkiej Brytanii, ma zespół Kotara zdiagnozowano dziewięć lat temu. Pewnego pięknego poranka mężczyzna obudził się i poczuł, że już jest odszedł. Nie mógł jeść ani palić, nie chciał z nikim rozmawiać. „Nie chciałem nikogo widzieć. Nie było sens ”- wspomina Graham. – Nie czułem też żadnej przyjemności czego Zwykłem ubóstwiać mój samochód, ale nawet ona już nie zainteresowany. Martwiłem się tylko śmiercią. Straciłem węch i poczucie smaku. Nie chciałem jeść, bo byłem martwy. Rozmowy wydawało się to stratą czasu i przestałem mówić. Ja mam nie było nawet żadnych myśli. ”Mężczyzna zaczął tracić włosy i przestał myć zęby – wydawało mu się, że jeśli zęby zrobią się czarne, będzie bardziej spójny z „wizerunkiem” zmarłego. Ale jednocześnie gdzieś na poziomie podświadomości zdał sobie sprawę, że wciąż żyje. „Nie wiem nie miałem wyboru, jak pogodzić się z tym, czego nie miałem sposób na faktyczną śmierć. To był koszmar ”, mówi Graham. Zaczął regularnie chodzić na miejscowy cmentarz: „Właśnie Czułem, że mogę tam zostać. Tam byłem najbliżej śmierć. ”Rodzina nadal nalegała, aby Graham poszedł do lekarzy i wysłali go do egzaminu na uniwersytecie w Liege w Belgii. „Przyszedł człowiek, który mówi, że nie żyje!” – zgłosił sekretarza do profesora, do którego Graham przyszedł na przyjęcie. Skanowanie wykazało tę aktywność w strefach czołowych i ciemieniowych mózg pacjenta jest zbyt niski, jakby był w stanie spać Zajęło to miesiące terapii i leków pacjent mniej więcej wrócił do normy. Nieco bardziej powszechne rodzaj fobii jak strach przed śmiercią. Ojciec cierpiał w szczególności Gogol. Mówią, że to ta dolegliwość doprowadziła go do grobu. Najczęściej osoby z tą fobią obawiają się, że ich serce zatrzyma się. Na przykład we śnie … Mogą nawet przestać spać z tego powodu. Bezsenność i ciągły stres podważają ich zdrowie, które naprawdę może być śmiertelne. Ale atrakcją śmierć może być nie tylko chorobą, ale także światopoglądem. Jest zwany tanatologią. Żywym tego przykładem są Gotowie. Przedstawiciele ten nieformalny ruch wierzy, że pokój i szczęście mogą znalezione tylko w zaświatach i w oczekiwaniu na przejście tam tęsknić, czytać powieści grozy, komponować wiersze i piosenki, rysować zdjęcia o nieziemskiej rzeczywistości … Gotowie uwielbiają spędzać czas na cmentarzach (miłość na cmentarzach nazywa się tafofilią). Zapytani o powód tej rozrywki, oni odpowiedz, że lubią poczucie spokoju i ciszy, który jest wypełniony cmentarną atmosferą. Dają pierwszeństwo „Gothic” – starożytne pochówki z pięknym, artystycznym nagrobki. Niestety, w przeciwieństwie do tego samego zespołu Cotarda, takiej filozofii życia nie da się wyleczyć. Ulecz ją i sprawiają, że nieformalni cieszą się zwykłym życiem, zamiast dążyć do gry ze śmiercią, być może tylko czas. Bo prędzej czy później młodzi ludzie dojrzeją i będą mieli inne zainteresowania.
Czas życia
