Niedawne obserwacje Czarnej Dziury naszej Galaktyki ujawniły anomalne ruchy chmur gazu, co pozwala naukowcom mówić o odkryciu dowodów na istnienie nieznanego wcześniej obiektu na tym obszarze.
Do niedawna astronomowie nie byli nawet pewni, czy istnieją pośrednie uśpione typy czarnych dziur. Naukowcy badający gazy w jądrze Drogi Mlecznej doszli do wniosku, że chmury krążą wokół obiektu o masie 10 000 mas Słońca.
Jednak kiedy badacze badali obszar, w którym powinien znajdować się ten obiekt, nie mogli niczego tam znaleźć. Brak gwiezdnych analogów wskazuje, że obiekt punktowy może być spoczynkową czarną dziurą – kosmicznym ciałem, które nie jest aktywnie „karmione”, a zatem nie emituje wykrywalnego promieniowania.
To już piąty taki kandydat, zlokalizowany w sercu galaktyki. Przemawia to za faktem, że czarne dziury o masach pośrednich nie tylko istnieją, ale nie są tak rzadkie w centrum naszej Drogi Mlecznej.
Naukowcy już wiedzą, że istnieją czarne dziury o masie gwiazdowej, 100 razy większej od masy Słońca. Największa czarna dziura znaleziona w tym zakresie mas ma 62 masy Słońca, powstałe w wyniku połączenia dwóch czarnych dziur.
Eksperci wiedzą również, że istnieją supermasywne czarne dziury, zaczynające się od około 100 000 mas Słońca, które prawdopodobnie mogą puchnąć do niezrozumiałych rozmiarów.
Gatunki należące do tych kategorii – od 1000 do 100 000 mas Słońca – nazywane są czarnymi dziurami o średniej masie.
Do tej pory pozostawały zaskakująco nieuchwytne, co skłoniło niektórych astronomów do zastanowienia się, czy w ogóle istnieją. Te czarne dziury nie emitują wykrywalnego promieniowania, co oznacza, że naukowcy muszą szukać wpływu, jaki wywierają na środowisko.
Zespół kierowany przez astrofizyka Shuna Takekawę z Narodowego Obserwatorium Astronomicznego Japonii zbadał ruch obłoków gazu o dużej prędkości w centrum Drogi Mlecznej, aby dowiedzieć się więcej o tej klasie czarnej dziury.
Wcześniej wykorzystali śledzenie gazu do zidentyfikowania kandydata na czarną dziurę o średniej masie obejmującej około 32 000 mas Słońca, co mogłoby stworzyć horyzont zdarzeń (sferyczny obszar przestrzeni wokół czarnej dziury, przez który żadne światło nie może przejść) wielkości Jowisza.
W nowym modelu naukowcy zastosowali tę metodę do chmury gazu o dużej prędkości.
Ta chmura składa się z trzech małych gromad, z których jedna wydaje się być obracającą się, ale nie rosnącą czarną dziurą.
