Zdjęcie z otwartych źródeł
Naukowcy mają tendencję do uzyskiwania bezbłędnych nanorurek struktury, opracowując zaawansowane technologie, aby to osiągnąć cele Ale Angel Rubio z pracownikami z Uniwersytetu w Barcelonie udało się wykorzystać defekty w nanorurkach z azotku boru za pomocą maksymalna korzyść. Rezultatem ich badań są opatentowane źródła światła, które można łatwo zintegrować nowoczesne technologie mikroelektroniki.
Azotek boru jest obiecującym materiałem w dziedzinie nanotechnologia, ze względu na swoje doskonałe właściwości izolacyjne, wysoka rezystancja omowa i dwuwymiarowy sześciokątny struktura podobna do struktury grafenowej. Jednak emisja światła nanorurki z azotku boru występują w bardzo ograniczonym zakresie ultrafiolet, co oznacza, że nie mogą stosowane tam, gdzie wymagane jest promieniowanie w szerszym zakresie częstotliwości i łatwość kontroli tego promieniowania.
Naukowcy wykazali, że gdy przykładane jest pole elektryczne, prostopadle do nanorurki, możesz ją wyemitować światło w całym spektrum od podczerwieni do dalekich ultrafiolet Jednocześnie łatwo jest kontrolować promieniowanie poprzez zmianę wielkość przyłożonego pola elektrycznego. Ta łatwość zarządzania promieniowanie nanorurek jest możliwe ze względu na ich cylindryczność geometria (są to konstrukcje rurowe o długości rzędu kilku mikrometrów i średnicy rzędu nanometrów).
Urządzenie działa w trybie naturalnym (lub wywołane) wady nanorurek azotku boru. W szczególności wady powstają z powodu braku atomu boru w ścianie nanorurki, jaka jest najczęstsza wada, kiedy to produkcja Paradoksalnie to właśnie te defekty tworzą system wydajnie działa, a ponadto tym więcej masz wad jest, tym lepiej działa.
Nanorurki z azotku boru syntetyzuje się standardowymi metodami. do produkcji nieorganicznych nanorurek. W powstałych strukturach są naturalne wady i możesz zdobyć jeszcze więcej przez napromienianie nanorurek promieniami wysokoenergetycznymi.
Powstałe urządzenie ma tradycyjną konfigurację tranzystor i łatwo integruje się z nowoczesną technologią produkcja urządzeń elektronicznych.
Niestety nanorurki z azotku boru są nadal produkowane bardzo małe ilości i do tej pory nie istnieją ekonomicznie rozsądne metody ich syntezy na skalę przemysłową.
