Zdjęcie z otwarte źródła
W pobliżu małej wioski Ringilaric po indonezyjsku na wyspie Jawa robotnicy przypadkowo znaleźli starożytny skarb. Układając fajki wodne, odkryli mały kamień rozmiar pudełka z trumną. Wewnątrz były złote talerze z niezrozumiałe, na pierwszy rzut oka, napisy.
Długość kamiennej skrzynki wynosi czternaście centymetrów, szerokość – trzynaście i pół centymetra, wysokość – sześć. Budowniczowie natychmiast powiadomili o odkryciu lokalnych naukowców. Zgrabnie otwierając pudełko, eksperci znaleźli dwadzieścia dwie miniaturki złote talerze. Napisy na nich, jak się okazało, zostały wykonane Starożytny jawajski – najstarszy dialekt języka jawajskiego.
Zdjęcie z otwartych źródeł
Uważa się, że artefakty były wykonywane w VIII wieku wcześniej AD Pracownicy agencji kultury Raport dotyczący dziedzictwa prowincji Jawa Środkowa użyto 18 karatowego złota, tj. siedemset pięćdziesiąty test. Stop jest również obecny w różnych objętości platyny, srebra, niklu, miedzi i palladu.
Na artefaktach zapisane są nazwy lokapal – buddyjski i hinduski bóstwa punktów kardynalnych. Osiem z nich jest przedstawionych na tablicach: bóg północ Kubera, bóg południa Yam, bóg zachodu Varuny, bóg wschodu Indry, bóg południowo-wschodniej Agni, bóg południowo-zachodniej Nirriti, bóg północno-zachodniego Vayu i bóg Isan na północny wschód. Warto zauważyć, że w hinduizmie jawajskim czczony był także patron centrum, jednak tabliczki z jego imieniem z jakiegoś powodu nie znaleziono. Wszystkich dziewięciu bogów nazywa się Devata Nava Sang, to znaczy dziewięciu boskich strażników.
Posągi Lokapal zdobią wiele świątyń hinduistycznych. W Indonezji te bóstwa są również przedstawione na godle imperium Majapahit – imperium wyspowe, które istniało we wschodniej Jawie w latach 1293-1520 lat
