Zdjęcie z otwartych źródeł
Z przechwyceniem obowiązku bojowego okrętów podwodnych nośnych rakiet Borey Rosja zmieni strategiczną równowagę sił ze Stanami Zjednoczonymi przysługa. Wyścig zbrojeń w dziedzinie odstraszania nuklearnego wystartował w konkursie w piątym trybie technologicznym. Główny Potęgi w tej globalnej grze – Rosja i USA – rozwijają się i wypróbuj wszystkie nowe pojazdy do dostarczania głowic do celu, utwórz warstwowy system obrony przeciwrakietowej. W latach chaosu lat 90. Moskwa przegrała zaletą morskiego komponentu triady – spośród 12 strategicznych do 2000 r. tylko cztery pozostały w służbie, z czego dwie którzy wyczerpali już swoje zasoby, reszta nie była zadowolona nowe wymagania w zakresie hałasu i widoczności lokalizacji. Parzystość na triadzie nuklearnej został naruszony w kierunku Ameryki. Jednak z wyjściem na służbie bojowej pierwszych okrętów podwodnych projektu 955 Borey od 16 pociski balistyczne „Bulava”, aw przyszłości ulepszone statki projektów 955A / U z 20 pociskami, których nie robimy tylko przywrócił równowagę sił, ale także otrzymał dodatkowe strategiczne korzyści dla gwarantowanej dostawy jądrowej bloki do dowolnego miejsca na świecie. Po przyjęciu „Yuri Dolgoruky ”w grudniu 2013 r., Zastępca dowódcy strategicznego Dowództwo USA (USSTRATCOM), generał Robert Forst, potwierdził to Największe zagrożenie stanowią rosyjskie łodzie z 955. projektu Bezpieczeństwo w USA. Zobaczmy, co przeraziło Amerykanina wojsko i jaka jest groźna skuteczność naszego nowego nośniki pocisków. Skuteczność jądrowych sił odstraszających (SNF) zależy przede wszystkim od dwóch podstawowych czynników – tajemnicy możliwości rozmieszczenia i obrony przeciwrakietowej wróg. Mówiąc prosto, jeśli miejsce rozmieszczenia rakiety znany z wyprzedzeniem prawdopodobnemu przeciwnikowi (np. doskonale widoczny z satelity kopalni), to wcześniej nie będzie trudno go zniszczyć będzie miała czas na przygotowanie się do startu i strzelanie. Dlatego dane prędkości współczesnych pocisków antyrakietowych (do 3 Machów), pocisków kopalnianych nie można nazwać wystarczająco skutecznym. „Powietrze” część triady nuklearnej – bombowce strategiczne – również dalekie od ideału z tego samego powodu – są wystarczająco łatwe do wykrycia przestrzeń i radar, a czasami prędkość niższe niż rakiety. Boże broń, jeśli samolot ma czas na lot 10 minut – w końcu zostanie zniszczony, a amunicja wybuchnie nad „domem” terytorium, powodując uszkodzenie radiacyjne samego „nadawcy”. I tutaj komponent morski triady jądrowej – okręty podwodne z ICBM na plansza – ma znacznie większą szansę niedostrzegalnie zbliżyć się do celu blisko i ukryj swoją lokalizację przed wystrzeleniem rakiet. Faktem jest, że ten radar, który dziś osiąga dokładność metrów, nie działa pod wodą – fale radiowe w gęstym środowisku wodnym nie działają w stanie się rozprzestrzeniać. Znajdź obiekty nawet duże, takie jak atomowy okręt podwodny, pod wodą można tylko przez echolokację, to znaczy, że można je usłyszeć tylko bezpośrednio sens tego słowa. Limit zasięgu współczesnej echolokacji – 230 km (dla najnowocześniejszych statków). Teoretycznie łódź może cicho wchodź pod bardzo podbrzusze przeciwnika, na przykład w Zachodni Atlantyk, ukrywający się w odległości 500 kilometrów od Wschodnie wybrzeże USA i wystrzeliwanie wszystkich 20 rakiet z powierzchni wylądować co najmniej 2/3 Ameryki. Chyba że ta rakieta oczywiście „umie” oszukiwać obronę przeciwrakietową – manewr, wyrzucać fałszywe cele, do zakłócania radia itp. Właśnie dlatego w ZSRR, a teraz w Rosja postawiła na strategiczną flotę okrętów podwodnych. Więc Tak więc SSBN ma tylko dwa zadania – ciche przejście do tego obszaru strzelanie i rakiety, a odpowiednio główne jego cechy – bezgłośność i zasięg „słyszenia” (echolokacja), aby uchwycić cel. I tutaj musimy wyjaśniając, dlaczego Amerykanie tak bardzo boją się naszego Boreeva. Na obu cechy naszych nowych łodzi wyprzedziły Stany Zjednoczone – pod względem hałas dotarł do 5. generacji, która w Stanach Zjednoczonych jest nadal dostępna tylko w „papierowy” etap tworzenia i osiągnięty zasięg detekcji wskaźnik 320 km (pułap amerykańskich łodzi „Ohio” i Wirginia – 230 km). Problem polega na tym, że jest rozgałęziony Globalny system monitorowania obszarów morskich w USA obejmuje radary i lokalizatory znajdujące się w odległości 500 km od siebie, tj. prawdopodobieństwo wykrycia atomowych okrętów podwodnych wynosi 85% (z powodu promieniowania z reaktora), diesel-elektryczny – około 60%. Biorąc pod uwagę, że oprócz tego systemu istnieje wiele flota amerykańska, niemal rozłożona w rozproszeniu obszar wodny w całych oceanach, szanse na zbliżenie się zwykłej łodzi podwodnej do amerykańskich brzegów niezauważone są bardzo małe. „Northwind” jako czasy mogą to zrobić z prawdopodobieństwem bliskim 100% nie zbliżać się do celów wroga bliższych niż 500 km – nikt jej nie zauważy, ale ona po prostu „usłyszy” wszystkich, aby to zrobić nie daj się złapać. Nośniki rakiet Project 955 są pięciokrotnie mniejsze głośniejsze niż łodzie projektów 971 „Pike-B” i 949A „Antei”, a na dwa razy mniej niż obiecujący Amerykanin Virginia 4. generacji. Ruch odbywa się za pomocą jednobiegowy szybki układ napędowy właściwości napędowe, których nikt nie może osiągnąć jedna łódź podwodna na świecie. Northwind ma dwa rozkładane fotele pędniki i chowane dziobowe stery poziome z klapy A teraz o najważniejszej stronie SSBN – broń sonarowa. MGK-600B jest tam zainstalowany „Irtysh-Amphora-B-055” to pojedynczy zintegrowany zautomatyzowany cyfrowy HAC, łączący się w sobie jak HAC w czyste zrozumienie (wyszukiwanie kierunku hałasu, wyszukiwanie kierunku echa, klasyfikacja cele, wykrywanie sygnałów GA, komunikacja GA), to wszystko stacje sonarowe „małej akustyki” (pomiar grubości lodu, pomiar prędkości dźwięku, wykrywanie min, poszukiwanie piołunu i smug, wykrywanie torped). Według zasięgu (320 km) ten kompleks lepszy od kadłuba okrętu podwodnego US Navy „Virginia” (230 km). Liczba jednocześnie towarzyszących celów sonaru – nie mniej niż 30. Kompleks jest wyposażony w dużą konformalną magistralę Antena amfora i cyfrowe przetwarzanie sygnału za pomocą biblioteki cyfrowe systemu automatycznej klasyfikacji celu Ajax-M. Duże anteny boczne zgodne. Holowany Ma antenę w owiewce pionowego ogona łodzi podwodnej. Przetrwanie nowego łodzie również wzrosły o rząd wielkości: łodzie podwodne projektu są wyposażone system ratunkowy – zaprojektowana wyskakująca kamera ratunkowa dla całej załogi. Znajduje się w obudowie za wyrzutniami. Instalacje SLBM. 
Zdjęcia z otwartych źródeł, są też tratwy ratunkowe. KSU-600N-4 w ilości 5 sztuk. Łódź z podwójnym kadłubem schemat. Solidna obudowa podzielona jest na osiem przedziałów. 1. przedział jest torpedą. Ma również ogrodzenie sprzętowe kompleks sonaru, zbiornik trymujący nos i przednia grupa baterii. W drugim przedziale znajduje się poczta centralna, lokale mieszkalne i medyczne, część broń elektroniczna ogólnych systemów okrętowych, takich jak sprzęt pompujący, układ hydrauliczny, klimatyzatory, przetworniki elektryczne i akumulator. 3. przedział mieści część stanowisk bojowych, wyposażenie pomocnicze (lodówki, generatory diesla, lodówki, różne pompy i komponenty systemu powietrza pod wysokim ciśnieniem), część wyposażenia sprzętowego REV, a także kopalnie i fundamenty urządzenia do podnoszenia masztów. 4 i 5 – przedziały rakietowe. Trwałe skrzynka w ich obszarze ma maksymalną średnicę. 6. przedział przydzielony pod instalacją wytwarzania pary, a także jej pomocniczą i sprzęt do pompowania. Następnie postępuj zgodnie z 7. komorą turbiny, 8. komorą z akcesoriami i komorą rumpla z hydrauliczne napędy sterów rufowych. Za burtą przestrzeń obudowy to zbiornik głównego balastu i czołgi zastępujące pociski. Zamiast wielu scuppers przepuszczalne dodatki charakterystyczne dla poprzednich projektów radzieckich RPKSN, użył tylko dwóch rozszerzonych szczelinowych szczelin. Trwałe korpus wykonany jest ze stali o granicy plastyczności 100 kgf / m2. mm (grubość do 48 mm, obróbka na prasach FUJICAR), która również służy cicha łódź. Montaż korpusu odbywa się metodą blokową: sprzęt podwodny jest zainstalowany wewnątrz obudowy na amortyzatorach i wewnątrz bloki amortyzacji, które są częścią ogólnej struktury dwustopniowe systemy amortyzacji (każda jednostka jest odizolowana od skrzynie z amortyzatorami pneumatycznymi z linką gumową). Nosowy koniec osłony sterówki jest przechylony do przodu w celu usprawnienia przepływu. Obudowa jest pokryta gumą powłoka hydroakustyczna. Głębokość robocza „Borea” wynosi 380 m, a granica – 450 m. Autonomia – 90 dni. Główna elektrownia statku obejmuje urządzenia energetyczne z generatorem pary (PPU) OK-650V o mocy cieplnej 190 MW i blokowej turbinie parowej instalacja (PTU) „Azurit-90”. Ten ostatni obejmuje główny przekładnia turbo z jednoprzepływową turbiną parową i skuteczny system usuwania wilgoci z części przepływającej, bocznikowanie urządzenie z jednostką sterującą, planetarne dwustopniowe skrzynia biegów, autonomiczne generatory turbinowe, zintegrowany wyrzut pary agregaty chłodnicze, silnik wiosłowy, izolacja wibracyjna sprzęgło, główne łożysko oporowe, układ automatyczny regulacja prędkości wału i ciśnienia świeżej pary, pomocnicze pompy odśrodkowe i inny sprzęt. Moc PTU na wale wynosi 43 000 KM, całkowita moc autonomiczna turbo generator 7000 KM Z tego powodu maksimum prędkość podwodna około 29 węzłów i prędkość powierzchniowa 15 węzłów. Kompozycja pomocniczy zespół napędowy obejmuje napęd zapasowy kompleks z pędnikami w składanych kolumnach z Dwusuwowe wiosłowe silniki elektryczne PG-160 410 KM Łódź pomocnicza jest zainstalowana na pokładzie łodzi. Generator diesla ADG-1000 o mocy 1000 KM na bazie oleju napędowego 8DM-21S. Borey prowadzi na pokładzie 16 międzykontynentalny pociski balistyczne kompleksu Bulava D-30 / 3K30 z pociskami P-30 / SS-NX-30 opracowany przez Moskiewski Instytut Inżynierii Cieplnej. Opracowanie kompleksu statków bojowych (KBSK) GRTS je. Makeeva (miasto Miass). Na SSBN pr. 955U będzie już 20 min. Mają niezrównane właściwości manewrowe – wytrzymuje przeciążenia do 30 jednostek. Każda rakieta ma dziesięć indywidualnie sterowane głowice nuklearne. A ona rzuca do 20 fałszywych celów w celu defraudacji obrony przeciwrakietowej (American Trident II – tylko osiem). Urządzenia do podnoszenia masztów obejmują: dowódca peryskopu „Swan-21”, RLK MRKP-59 „Radian-U”, system łączność satelitarna „synteza”. Projekt samoobrony 955 wyposażony w osiem wyrzutni torped. W projekcie 09550 cztery TA Kaliber 533 mm i cztery kaliber 650 mm umieszczone na dziobie obudowa nad główną anteną kompleksu sonaru. Kompozycja pociski torpedowe obejmują wielofunkcyjny elektryczny torpedy UGST, USET-80 itp., rakieta RKB-55 „Granat” lub „Turquoise”, pociski PLRK „Wodospad”. Amunicja – do 40 sztuk. Znaczy przeciwdziałanie broni torpedowej i środkom hydroakustycznym obejmują kompleks „Bariera” z sześcioma niepenetrującymi wyrzutniami 533 mm nadbudowa łuku. Nawiasem mówiąc, Northwind jest pierwszym w światowej klasy okręt podwodny napędzany przez w pełni zintegrowany system cyfrowy z 25 poziomami ochrony. Zarządzanie wszystkimi systemy i sprzęt statków realizowane przez automatyczny system kontroli walki (ASBU) „District-55”. W integruje wszystkie poziomy systemów broni, energii instalacje, systemy zanurzenia, podtrzymywania życia itp. To czynnik zmniejsza ryzyko związane z „czynnikiem ludzkim” – sam statek jest po prostu nie pozwoli załodze popełnić błąd. Zauważ, że Amerykanie obawiają się nie tylko pojawienia się nowego podwodnego projektu wysoka wydajność, a także fakt ich wysokiej prędkości rozwoju i produkcja – po prostu nie mają czasu na reakcję porażka Statek wiodący – „Jurij Dolgoruky” – już wszedł skład Floty Północnej, drugi – „Aleksander Newski” – zapisał się ma miejsce skład Floty Pacyfiku, trzeci – „Vladimir Monomakh” testy państwowe, czwarty – „Książę Włodzimierz” – to w budowie. W 2011 r. Ogłosił plan budowy ośmiu statków do 2018 r. W 2012 r. Plan się zmienił i obecnie obejmuje budowa dziesięciu statków do 2020 r. Kiedy jest ten cały program zostaną spełnione, Rosja otrzyma tak oczywistą strategię przewaga w odstraszaniu nuklearnym, nawet w czasach ZSRR �Stany Zjednoczone nie są przyzwyczajone do faktu, że Amerykanie po prostu nie będą się śmiać. Expert.Ru Sergey Tichonow
Rakieta wodna Rosja ZSRR USA
