Zdjęcie z otwartych źródeł
Studia na Uniwersytecie Kalifornijskim pokazał, że powtarzające się uderzenie działek z pola incydenty, ataki terrorystyczne i strefy konfliktów zbrojnych zwiększają odsetek choroba fizyczna i psychiczna wśród widzów. Zasadniczo telewizja oskarżona o prowokowanie zbiorowej psychologii obrażenia. A jej imię to strach i agresja.
W warunkach prawie całkowitej miłości do telewizji możesz powiedz, że prawie cała ludzkość (zarówno dorośli, jak i dzieci) ma pewne problemy psychologiczne. Naukowcy eksperymentalnie udowodnił, że filmy i wiadomości telewizyjne, w których pokaż okropne i nieprzyjemne wydarzenia, długo negatywny wpływ na stan psychiczny osoby. Przez naukowcy twierdzą, że negatywne wiadomości powodują zbiorowość uraz psychiczny.
W tym samym czasie Cohen Silver jest szefem grupy naukowej, która prowadziła studium – zauważa, że cenzura w mediach będzie zbędna. „Ważne wiedzieć, co dzieje się na świecie. Musisz jednak zrozumieć, dlaczego prowadzi ciągłe oglądanie scen przemocy, tragedii, „ – podkreśla naukowiec.
Wiadomo, że wyniki wykorzystano również w tym badaniu. sondaże przeprowadzone po ataku terrorystycznym w Nowym Jorku w 2001 r., a także po wybuchu wojny w Iraku w 2003 r. Został oceniony jako reakcja na stres populacji i stopień wpływu mediów. Okazało się, że ludzie, którzy oglądali więcej doniesień o ataku terrorystycznym lub wojnie cztery godziny dziennie częściej wykazywały oznaki ostrej reakcji stresowej i zespół stresu pourazowego. Też oni następnie odchylenia fizyczne lub natura psychologiczna.
Autor tych linii jakoś w dzień powszedni (był na wakacjach) zdecydował przeprowadzić eksperyment na sobie: włączył jednego z Rosjan kanały federalne i postanowiłem oglądać to przez cały dzień – od rana do późny wieczór A ty co myślisz Rano zamiast starego dobrego poranny program, był program detektywistyczny. Następnie – materiał filmowy i wiadomości z sytuacji awaryjnych. Następnie – produkcyjne programy telewizyjne z udziałem sądownictwa postępowanie Wieczór telewizyjny był jak poranek telewizyjny: jeden serial telewizyjny kryminalny zastąpił inny. Ledwo, oczywiście, wytrzymałam, ale Oglądałem wszystko. To prawda, że źle spał w nocy, cała seria się popsuła: Marzyłem o strzelaniu, przesłuchaniach, pościgach …
A oto, jak „Pravde.Ru” kandydat skomentował tę sytuację Nauki medyczne, słynny psychiatra Igor Anatolijew Januszew:
„I nie zdziw się niczym. Telewizor ma odwrotną stronę z boku i nie jest tak atrakcyjny, jak ekran nawołujący. U ludzi którzy cały czas oglądają agresywne historie w telewizji i między sobą rozwija się agresja. I nie wirtualny, ale większość z nich nie jest prawdziwe.
Zdarzyło mi się odbyć staż w Stanach Zjednoczonych w tym samym czasie kryminalista zastrzelił siedmiu uczniów w szkole. Oficjalnie pozwolono mi studiować psychikę tej osoby w jako zewnętrzny, czyli niezależny konsultant. Więc: uczeń-zabójca okazał się zdrowy. Ale na pytanie o jego hobby odpowiedział na coś takiego: Lubię filmy akcji, fantasy, horrory. Fabuła zastrzelenia uczniów, „szpiegował” w jednym z najfajniejszych bojownicy. Myślę, że rekordzista Andreas Breivik też jest studiował bojowników filmowych …
Powiem tak: od samego początku trzeba zaszczepić kulturę telewizyjną dzieciństwo Nie od lat, ale od miesięcy! Wyobraź to sobie zdjęcie. Nie można uspokoić dziewięciomiesięcznej córki, mamusiu zamienia ją w niebieski ekran. Jednak nie ma znaczenia, co się dzieje intelektualna seria o Stirlitz. I oto! Dziecko zaczyna się uśmiechać. „Wow” – podziwia babcia – „tak małe i już wszystko rozumie! ”. Tak, niczego nie rozumie w naszym rozumieniu tego słowa. Przyciąga ją naprzemienność zdjęć i harmonizuje dźwięk. Ogólnie rzecz biorąc, przedwczesne jest poruszanie tego tematu.
Nasi naukowcy w ogóle nie zalecają dzieciom w telewizji. przed ukończeniem drugiego roku życia. A niemieccy lekarze są jeszcze surowsi – propagowanie „retencji telewizyjnej” przez okres do trzech lat. Myślę wszystko Wiedzą o negatywnym wpływie telewizji na psychikę dziecka. Ruch – to na ogół życie. A dla dziecka jest to stan naturalny organizm Więc podczas oglądania kreskówek lub programów układ mięśniowy jest w stanie statycznym (zamrożonym). I… pozostaje w nim tak długo, jak dziecko siedzi przed ekranem. Z tego mogą pojawić się zaciski mięśniowe i bloki, a jeśli dziecko systematycznie ogląda telewizję w złej pozycji, a potem dziecko ryzykuje postawę i normalny rozwój układu kostnego. I nie obwiniaj wtedy w skoliozie nauczyciel w szkole, który zasadził twoje dziecko, nie robi tego do tego biurka.
Drugi efekt uboczny utrzymujących się widoków – możliwy stan podniecenie i drażliwość. Układ nerwowy nadrabia zaległości wymuszona bezczynność przez zwiększenie aktywności. Lub odwrotnie po długich sesjach telewizyjnych u dziecka reakcje są hamowane – to związany ze zmianą świadomości, transem.
Co robić Jeśli program jest naprawdę interesujący, to częste przerwy na reklamę (zajmuje jedną czwartą emisji) używać jako pauzy silnika. Baw się ze swoim dzieckiem lub powierz mu jakieś zadanie w domu. Rozluźni mięśnie napięcie.
Nawiasem mówiąc, im więcej czasu poświęca się „pudełku”, tym mniej pozostaje komunikować się z rodzicami, przyjaciółmi, zwierzętami. U dzieci którzy spędzają ponad trzy godziny dziennie w pobliżu telewizora, lekarze zwróć uwagę na opóźnienie w rozwoju mowy. Powód jest rozważany te, na których psychika dzieci podczas oglądania programów są bardziej skoncentrowane wizualizacja niż werbalizacja. Ostatnie badania dowiodły: dzieciom łatwiej jest powtórzyć to, co słyszą, niż to, co widzą. Jeśli dziecko codziennie przez godzinę ryzyko rozwoju upośledzenia pamięci wzrasta o 10 procent, mówią amerykańscy pediatrzy.
Według statystyk wiele dzieci w wieku od dwóch lat spędza z nimi Telewizja ponad 10 godzin tygodniowo. 20 procent ankietowanych dziewięciomiesięczne dzieci, których rodzice korzystali z telewizji jako niania, lekarze odkrywają opóźnienie w rozwoju fizycznym.
Ale jaka jest szkoda dla wzroku – dotyczy to zarówno dzieci, jak i dorosłych. Kiedy patrzymy na prawdziwy przedmiot, mięśnie oczu stale trenują, jakby coś „czuli”. W przypadku telewizora jest odwrotnie. Paradoks postrzegania obrazu: porusza się obraz na ekranie i mięśnie oczu – nie. Podczas oglądania telewizji naukowcy twierdzą zauważalny spadek aktywności oka.
Co robić Naucz swoje dzieci, aby odnosiły się do tego, co widzą na ekranie telewizora rzeczywistość. Jeśli dziecko zobaczy piłkę na ekranie, daj jej prawdziwą, pozwól mi zbadać i dotknąć, aby się rozwinął postrzeganie przestrzeni i kolorów. Zabierz dziecko do cyrku lub zoo po obejrzeniu programu o zwierzętach dla dzieci ustalono, czym naprawdę jest tygrys i jakie kolory namalował natura! ”
Czas wojny
