Profesor Antonio Zadra i jego koledzy z Montrealu Uniwersytet (Kanada) przeanalizował pracę nad somnambulizmem, wykonane przez ostatnie piętnaście lat i doszło wnioskować, że niektóre pomysły na temat tego intrygującego zaburzenia snu to nic innego jak mity. 
Zdjęcia z otwartych źródeł
Epizody somnambulizmu są zwykle zbyt krótkie dla osoby zdołał się skrzywdzić. (Zdjęcie Rainer Holz.) Na przykład uważa się że tylko dzieci w wieku 6-12 lat cierpią na somnambulizm i przypadki kiedy zaburzenie to objawia się u dorosłych, co stanowi rzadki wyjątek. To powstaje mózg w okresie dojrzewania, tak jakby uwolnić osobę od chodzenia we śnie. Ale okazuje się nie jest to do końca prawdą: wraz z wiekiem prawdopodobieństwo wystąpienia somnambulizm rzeczywiście spada, ale w 25% przypadków dana osoba trwa chodzenie we śnie i po okresie dojrzewania. Zniknięcie jest naukowcy kojarzą somnambulizm u dorosłych z faktem, że z z wiekiem zmniejsza się odsetek głębokiego snu w zwolnionym tempie, podczas których po prostu ciągnie się, aby wędrować. Somnambulizm u dzieci i dorosłych ma to samo objawy: część mózgu podczas snu, część – przebudzenie. Przebudzona część odpowiada za właściwe zachowanie: osobę otwiera i zamyka drzwi, myje ręce, unosi się lub schodzi na schodach ma otwarte oczy, potrafi nawet rozpoznać ludzi. Zmienia się jednak samoświadomość i reakcja na środowisko niezwykły i nielogiczny. Ogólnie autorzy pracy uważają to za częściowe sen, kiedy mózg nie zasypia całkowicie – to jest istota somnambulizm. A to, nawiasem mówiąc, pozwala nam to wyjaśnić częściowa amnezja somnambulisty: osoba tak naprawdę nie pamięta co robił w tym czasie, ale wciąż coś w jego pamięci pozostaje. A niektórzy mogą nawet pamiętać, co myśleli lub odczuwałem w tym momencie, chociaż taka poprawa pamięci somnambulizm pojawia się ponownie z wiekiem. I jest silny kłóci się z ogólnie przyjętym poglądem, że somnambuliści nigdy nie pamiętają niczego ze swoich nocnych przygód. Badacze absolutnie nie zgadzają się z tym wszystkim robić somnambulistów, popełnianych przez nich „na maszynie”. To znaczy podczas jego pozornie całkowicie nieprzytomnego wędrowca w pełni rozumie przyczyny i konsekwencje ich działań, a następnie może wyjaśnij, dlaczego to zrobił, a nie to. Zwykła logika w jego czyny mogą nie działać, ale posiadać związek przyczynowy, choć dziwacznie dziwaczny czyny i myśli somnambulizmu wciąż istnieją. Na przykład mężczyzna we śnie wstaje, bierze psa, który śpi w pobliżu, idzie do łazienki i skacze pies w wodzie. Akt wydaje się bezcelowy, ale wtedy wyjaśnienie jest wszystkim znajduje się: śpiący człowiek wydawał się płonąć! To jest, jak widzimy, obecna była tutaj logika. W tym odcinku somnambulizm w większości przypadków jest bardzo krótki, więc osoba nie ma czasu, aby skrzywdzić siebie lub innych (choć są wyjątki: gdy osoba we śnie weszła do samochodu i jechała, oraz ponieważ zabił także kilka osób!). Kolejny wspólny błędem jest to, że somnambulizm nie jest związany z drogą człowiek czuje się, gdy nie śpi. W rzeczywistości około połowa somnambulistów czuje się najsilniejsza w ciągu dnia senność Jednak młodsi ludzie mogą to skutecznie maskować w testach specjalnych ich reakcja jest wciąż zauważalnie gorsza, niż ci, którzy nie cierpią na somnambulizm. Co do mechanizmów i przyczyny somnambulizmu, autorzy pracy uważają, że przyczyna nie jest tyle trudności w przejściu od czuwania do snu, ile cechy struktury samego snu. Sen w zwolnionym tempie u somnambulisty podzielone przez krótkie (3–10 s) wzrosty aktywność, jakby przez mikro przebudzenia. Z tego powodu zmniejsza się i regenerująca funkcja snu, a zatem dla osób cierpiących somnambulizm, chcę spać w nieodpowiednich czasach. No i oczywiście nie obywa się bez predyspozycji genetycznych: w 80% przypadki, gdy człowiek chodzi we śnie, w jego rodzinie jest bogaty historia somnambulizmu. To prawda, zwykle same geny somnambulizmu nie mogą się na siebie zwrócić, w tym celu potrzebują stresu lub, na przykład, chroniczny brak snu. Wyniki badań zostały opublikowane w Lancet Neurology Magazine. Przygotowane z materiałów z Montrealu Uniwersytet.
Czas
