Zdjęcie z otwartych źródeł
Dr Robert M. Schoch jest członkiem College of General Badania na Uniwersytecie Bostońskim (od 1984 r.), Bronione Doktorat z geologii i geofizyki na uniwersytecie Yale (1983), studiował antropologię na George Washington University.
Na początku lat 90. dr Schoch zaskoczył swoją społeczność naukową wiek, pionierskie badania nad Wielkim Sfinksem w Gizie który jego zdaniem jest starszy niż powszechnie akceptowany przez wielu tysiąclecia
Dr Schoch badał również szereg innych tajemniczych zabytki: podwodne formacje u japońskiej wyspy Yonaguni, posągi wyspy wielkanocnej. W ostatnich latach skupił się na badanie możliwych astronomicznych przyczyn upadku starożytne cywilizacje, które napisał w swojej książce „Forgotten cywilizacja: rola rozbłysków słonecznych w naszej przeszłości i przyszłości ” (2012).
Okazało się, że obszar zainteresowania Roberta Schocha również zjawiska parapsychologiczne, o których otwarcie donosi strony Twojej witryny. We współpracy z Loganem Ionavyakiem był napisana książka „Rewolucja parapsychologiczna: krótka antologia badania zjawisk paranormalnych i mentalnych ”.
Książki Roberta Schocha
Zdjęcie z otwartych źródeł
„Wielki Sfinks znajduje się w pobliżu piramidy Cheopsa na zachodni brzeg Nilu, poza miastem Kair. Według powszechna wiara w egiptologię, z której wyrzeźbiono pomnik monolityczna skała wapienna z rozkazu Faraona Chefrena w okolicy 2500 pne
W 1990 roku po raz pierwszy odwiedziłem Egipt z zamiarem zorganizowania eksploracja Sfinksa z perspektywy nauk geologicznych. Założyłem że egiptolodzy właściwie datowali pomnik, ale wkrótce odkrył fakty geologiczne, które nie pasowały ogólnie przyjęte zdjęcie.
Na ciele Sfinksa, a także na otaczających go ścianach (otaczających wnęka pozostawiona po wycięciu pomnika skały) znaleziono ślady erozji, które moim zdaniem mogłyby występują tylko w wyniku intensywnych opadów deszczu i opadów woda
Zdjęcie z otwartych źródeł
Problem polegał na tym, że Sfinks znajduje się na granicy Cukier, w regionie, w którym od ponad 5 tysięcy lat dominuje wyjątkowo suchy klimat. Okazało się również, że inne budynki, pochodzące ze Starego Królestwa, noszą ślady erozji, które nie mogły zostaw wiatr i piasek.
Krótko mówiąc, doszedłem do wniosku, że najstarsza część pomnik miał powstać o wiele wcześniej (jak co najmniej 5 tysięcy lat przed Chrystusem, ale jest możliwe przez 7 lub 9 tysięcy lat), kiedy obszar ten charakteryzował się więcej klimat deszczowy.
Przy tej okazji wiele osób przekazało mi kontrargumenty Sfinks może nie być tak starożytny, skoro ma swoją głowę wyraźne cechy okresu dynastycznego, który rozpoczął się pod koniec IV tysiąclecia pne Ale jeśli spojrzymy na nowoczesną formę pomnika łatwo zauważyć, że nie jest to jego pierwotna głowa.
Gdyby było inaczej, byłby tak samo zniszczony jak i ciało. Stąd założenie, że w czasach faraonów Sfinks został przerobiony – zawahał się do mniejszych form ze zmianą formy głowy W rzeczywistości Wielki Sfinks z Giza mógłby początkowo być wcale nie sfinks. Prawdopodobnie mógłby być posągiem lwa.
Aby przetestować te założenia, my wraz z Thomasem Dobetsky przeprowadził badania sejsmiczne u podstawy pomnika, mierząc poziom erozji pod powierzchnią. Innymi słowy, studiowaliśmy jak Ta formacja skalna rozprzestrzenia fale dźwiękowe, zgodnie z Odbicie to uzyskano obraz właściwości wapienia. Po przeanalizowaniu danych zauważyłem znaczny poziom erozji skały pod powierzchnią pomnika powinny potwierdzić to założenie w wieku około pięciu tysięcy lat Sfinksa.
Również podczas badań uzyskaliśmy dane wskazujące obecność komory lub jaskini pod lewą łapą Sfinksa. Ponadto były wokół mniejsze i wciąż nieznane podziemne wnęki pomnik, a także coś w rodzaju przejeżdżającego tunelu on.
Na początku lat 90., kiedy po raz pierwszy ogłosiłem znacznie więcej wieku Sfinksa, byłem krytykowany przez egiptologów, który zażądał innych dowodów na istnienie cywilizacji, poprzedzający starożytnego Egiptu i wzniósł ten pomnik. Oni są byli pewni, że rozwinęli się kultury lub cywilizacje w okresie przed V-VI tysiąclecia pne niedostępne, mimo że w Turcji znane są stanowiska archeologiczne liczące około 10 tysięcy lat, jednym z nich jest Göbekli Tepe. Tu pozostaje niezrozumiałe fakt, dlaczego powstały kultury, w których powstały podstawy cywilizacje, zniknęły tak nagle, a wraz z rozwojem ludzkości czy przez kilka tysiącleci panowała cisza?
Robert Temple próbował wyjaśnić ślady erozji wodnej na Sfinksie istnienie fosy wokół niego. Będę tęsknił za innymi tutaj nieprzekonujące koncepcje, takie jak pierwotnie Sfinks był szakalem – zwierzęciem, które utożsamiano z bogiem śmierci Anubisa, a jego twarz należała do faraona Amenemeta II.
Podczas jednej z jej ostatnich podróży do Egiptu w marcu 2009 roku lat spojrzałem na erozję w nowy sposób.
Po pierwsze, bloki, z których zbudowano Świątynię Sfinksa (materiał bo został wyjęty z tej samej skały wapiennej podczas ścinania pomnik), a także dolną świątynię położoną na południe od stopień erozji. Kamienie wapienne, z których się składają starożytnego królestwa zostały pokryte granitem Asuanu. Teoria świątyni o ławki nie są w stanie wyjaśnić, skąd pochodzą ślady stóp.
Sprzeczne ślady erozji (ilustracje ze strony robertschoch.com)
Zdjęcie z otwartych źródeł
Po drugie, obserwuje się bardziej dotkliwą erozję powierzchni kamienia zachodnia część ogrodzenia Sfinksa, znacznie różniąca się od stopnia erozja po stronie wschodniej. Charakter tej erozji nie jest związany woda, która powinna była zgromadzić się u podstawy pomnika, oraz związane z opadami i paleohydrologią tego teren.
Dane sejsmiczne dotyczące stopnia erozji pod rowem Sfinksa, na podstawie mojej analizy wskazać wiek pomnika jako co najmniej 7 tysięcy lat.
Woda gromadząca się wokół niego nie przyspieszyłaby tak bardzo. erozja kamienia. Z kolei zaobserwowano pionowe luki ściany fosy mają charakterystyczne ślady przepływów wody deszczowej. Nic nie oznacza, że mogły wystąpić podczas drenażu hipotetyczny staw wokół Sfinksa, według Temple.
Ściany wokół Sfinksa, wybite w skale, posłużyłyby za ściany taka zlewnia. A ponieważ sama skała ma wiele luk i podatna na powstawanie krasów woda wycieka przez nich jak sito. Ściany wokół pomnika musiałyby jednak, aby mieć sklepioną formę, nie mamy czegoś takiego oglądać. Co więcej, kamery i tunele pod Sfinksem mogłyby sposób, z którego korzystają ludzie, co nie byłoby możliwe z ich powodu pełne powodzie ”.
Robert M. Schoch
ufo-com.net
Woda Czas Egipt Kamienie Klimat Wyspy Piramidy Faraonowie
