Zdjęcie z otwartych źródeł
Północni sąsiedzi Sumerów w Mezopotamii to Akkadyjczycy, którzy stworzyli potężne stany Babilonii i Asyrii pożyczyły swoich bogów u Sumerów. Ponadto – język sumeryjski od dawna jest językiem które Akkadyjczycy stworzyli święte teksty i mitologię opowieści same Sumerowie do drugiego tysiąclecia pne zniknęły, a ich kultura została pochłonięta przez kulturę sąsiednich narodów. To mamy ogromny wiersz o stworzeniu wszechświata, bogów, ziemi i człowieka – Enuma Elizeusz, nagrany w Babilonie przez trzy tysiące lat z powrotem Ten unikalny pomnik daje pełny obraz poglądy Akadyjczyków na pochodzenie wszystkich rzeczy. Pojawiają się tutaj zupełnie nowe idee, że bogowie, podobnie jak ludzie, z każdą z nich następowała kolejna zmiana pokoleń następne pokolenie bogów znacznie przekroczyło moc poprzedni. Istnieją również majestatyczne opisy bitew dawnych i nowi bogowie. Ale głównym celem Enuma Elish jest wyjaśnienie, dlaczego babilońskie bóstwo Marduk zyskało najwyższą władzę inni bogowie. Co ciekawe, istnieje wersja tego wiersza, utworzony w Ashur, głównym mieście Asyrii, aw nim miejscu Marduka bierze Ashur – bóstwo patronki Asyryjczyków. To się objawiło pragnienie Akadyjczyków, aby wyróżnić najważniejszą rzecz spośród masy starożytnych bogów bóstwo – zupełnie jak teraz moc idzie do jedynych władców – królów. Rozcięta bogini Tiamat jest najstarszą boginią Akadyjczyków. To ucieleśnienie chaosu, dziewiczy element, twórca pierwszych bogów, z którymi ona i ona musiał dołączyć do bitwy. Zgodnie z mitem bóg Marduk własnymi rękami podzielił ciało Tiamat na dwie części, tworząc jedną niebo, a z drugiej – ziemia. Najczęściej ta bogini nie była przedstawiana w formie humanoidalnego stworzenia, ale w postaci potwornego smoka lub siedmiogłowa hydra. „Słoneczne dziecko” Tak zwany Marduk – bóg nowa generacja, która łączy właściwości i moc wielu starzy bogowie. Marduk dominuje ludzi i innych bogów niebo, on ma całą mądrość, sztukę uzdrawiania, zaklęcia, dowodzi żywiołami wody i roślinnością. Ponadto jest odważnym wojownikiem, jedynym bogiem, który zdecydował walcz z armią Tiamat i zwycięzcą. W tym celu on i zyskuje prawo do zwierzchnictwa nad bogami. Więc Marduk nie zyskuje mocy tylko z prawa dziedziczenia, ale także z prawa najsilniejszych. Symbole Marduk służył z siekierą z ostrzem przypominającym półksiężyc i smoka. Pan niebiańskich zamków. Wśród bóstw żywiołów, szczególnie Akadyjczyków czczony Adad – bóg piorunów, wiatrów, burz, odpowiedzialny jak katastrofalne i dla owocnych sił natury. Posłuchał i powodzie i deszcze ożywiające pola. Babilończycy uhonorowali Adada w wizerunek byka – symbol płodności, niezłomnej siły i wściekłości. Większość Isztar został uznany za wielki pośród żeńskich bóstw Babilonu i Asyrii – bogini płodności, miłości, a jednocześnie waśni i wojny. Symbol Isztar na niebie to planeta Wenus, którą przedstawiano jako ośmioramienna gwiazda, a na ziemi lew. Ta bogini została rozważona patronka królów i kobiet łatwej cnoty wraz ze swoim kultem związane z wieloma dziwnymi i krwawymi obrzędami. Isztar jest kapryśny i podstępna, często niszczy swoich kochanków – ludzi i bogów, dlatego bohater Gilgamesz, któremu Ishtar, zgodnie z mitem, ofiarował swoją miłość, odpowiada bogini ostrą odmową, czerpiąc z niej sama jej gniew. Płaskorzeźby i rzeźby Babilończyków i Asyryjczyków zawsze przedstawiają Ishtara ze strzałkami za nim. Oprócz bogów, Akadyjczyków wierzył w wiele duchów – złośliwych i wspierających do ludzi. Te stworzenia były uważane za dzieci demonicznej Lilith, z której się urodził związek z pierwszą osobą. Samo słowo „idź” oznacza „kudłaty”. Akadyjczycy wierzyli też, że dusze ludzi, którzy prowadził rozpuszczone i nikczemne życie. Niech tak będzie, ale z tymi „małe demony” musiały żyć w harmonii, w przeciwnym razie zostały zaakceptowane w każdy możliwy sposób skrzywdzić osobę, wysłać do niej chorobę i nieszczęście. Najczęściej szopę przedstawiano jako ludzi-ptaki lub małe skrzydlate byki.
Czas życia
