Zdjęcie z otwartych źródeł
Słońce, w którego wnętrznościach panuje temperatura około 13 000 000 ° С, a na powierzchni – około 6000 ° С, co sekundę 3,8-1026 J energii. Tylko jedna dwumiliardowa przybywa na Ziemię ułamek energii słonecznej, ale to wystarczy do wyniesienia i rozwoju życia.
Słońce wysyła dwa rodzaje promieniowania na Ziemię: elektromagnetyczne długości fal od milionowych części milimetra do dziesiątek kilometrów oraz przepływy naładowanych cząstek – ciałek poruszających się z prędkością około 1000 km / s i po jednym do dwóch dni dotarcia do Ziemi. Część promieniowanie kosmiczne pochodzi spoza Słońca system.
Od większości promieniowania kosmicznego mieszkańcy Ziemi niezawodnie chroniony przez złożony system różnych fizycznych powłok, poprzez który przenika tylko światło widzialne, niewielka część przylega do niego mu promienie ultrafioletowe i podczerwone oraz wąski przekrój fale radiowe. Przy zbliżaniu się do Ziemi ciałka również pozostają, reprezentujący głównie jądra wodoru (protony) i jądra helu (cząstki alfa), a także niewielką liczbę ciężkich jąder elementy.
Przede wszystkim ziemska atmosfera jest ekranem ratującym. Jednak opóźniając jedną część promieniowania kosmicznego, ziemskiego atmosfera swobodnie mija inną. Zasadniczo pomaga atmosferze ziemskie pole magnetyczne, które spowodowało powstawanie jonosfera i dwa pasy naładowanych cząstek wokół Ziemi. Wewnętrzny pas równikowy o największej gęstości cząstek znajduje się na w odległości około 3600 km od powierzchni planety. Pasy Pierścień uziemiający od 35 ° S. w. do 35 ° C. w. Pas zewnętrzny składający się z głównie z elektronów, rozprzestrzenia się na szerokości 65 °. Pozycja w przestrzeń, objętość i gęstość zawartych w niej cząstek znacznie się różnią, odległość od Ziemi waha się między 25-50 tys. km. Najważniejsze ochronną właściwością tych pasów jest to, że działają one jak pułapki dla cząstek pochodzących ze Słońca o wysokiej energii. Pole magnetyczne zboczenie ich z kierunku na Ziemię wiąże się z obwodem dookoła planeta. Zauważono, że jeśli przejdziesz z równika na biegun, to liczba naładowanych cząstek spadających na Ziemię nieznacznie wzrasta (około 10%). W stratosferze efekt szerokości geograficznej jest kilka razy więcej niż na poziomie morza. Na górnej granicy atmosfery natężenie promieniowania kosmicznego na równiku jest 5 razy mniejsze niż w regionach polarnych. Wpływ na to ma brak trwałości pasy naładowanych cząstek na obszarach polarnych. Jakkolwiek to jest zwiększona intensywność przepływu ciałek w okołobiegunowym obszary są stosunkowo małe i nie są niebezpieczne życia.
Dzięki polu magnetycznemu nasza planeta jest otoczona jonosferą – warstwa zjonizowanego zjonizowanego gazu na wysokościach od 70 do 500 km. W tej warstwie płyną silne prądy elektryczne. Jonosfera i dolna warstwa ozonu pochłania promieniowanie ultrafioletowe i Promienie X Słońca, które po osiągnięciu powierzchni może zniszczyć jej życie. Jonosfera ma inną wspaniała nieruchomość. Jak lustro odbija fale radiowe i czyni zatem radiokomunikację na Ziemi na dużą skalę odległość
Intensywność promieniowania kosmicznego docierającego do powierzchni planeta zależy od natężenia promieniowania słonecznego i z pola magnetycznego Ziemi, aw rezultacie z efekt ekranujący jonosfery i warstw naładowanych cząstek.
Chociaż Ziemia znajduje się w odległości około 150 milionów km od Słońca i chronieni przez atmosferę, jonosferę i pasy naładowanych cząstek, my bardzo subtelnie odczuwamy to, co dzieje się na słońcu. Co 11 lat strumienie gazów słonecznych wznoszą się setki tysięcy kilometrów, pędzi w przestrzeń międzygwiezdną. Taka aktywność trwa 2-3 lata, a następnie zanika. W okresie maksimum aktywność słoneczna na Ziemi jest jasna zorza polarna, przedłużające się (do 10 dni) naruszenia w polarnych obszarach łączności radiowej, rozlegają się burze magnetyczne, w ziemi zaczynają płynąć burze elektryczne prądy o takiej mocy, że często urządzenia telefoniczne i telegraficzne stacje stają się bezwartościowe. Często po rozbłyskach słonecznych przestrzenie w pobliżu Ziemi są bardzo atakowane przez przepływy naładowanych cząstek wysokie energie, reprezentujące oderwane „kawałki” Słońca atmosfera A. L. Chizhevsky i jego wyznawcy to ustalili życie organiczne na ziemi reaguje bardzo wrażliwie na cykl 11-letni aktywność słoneczna. Częstotliwość chorób epidemicznych, ich początek, rozwój i zakończenie rytmicznie następują po cyklu naszego światła dziennego. Słońce okazuje się świetnym przewodnikiem ziemskie procesy życiowe.
Prawdopodobnie istnieją większe cykle zmian aktywność słoneczna, której wpływ na życie organiczne Ziemia może być jeszcze silniejsza. Jednak brak konieczności zmiany ilościowe w długim okresie nie pozwalają na rozmowę o tym twierdząco.
Ziemskie pole magnetyczne jest bardzo małe. To setki razy słabsze niż pole między podkowami zwykłego szkolnego magnesu. Jednak pole ziemi zajmuje ogromną objętość, rozciągając się na dziesiątki tysiąc kilometrów od powierzchni Ziemi. A ponieważ energia magnetyczna pole jest proporcjonalne do objętości, a następnie wpływu pola ziemi na procesy w Okolica planety jest bardzo duża. Jeśli pole zniknie, Ziemia straciłby ochronę przed naładowanymi cząsteczkami emitowanymi przez Słońce i uwięziony w pułapkach magnetycznych. Kula ziemska ulegnie bombardowanie kosmicznymi cząsteczkami wielkich energii. Nie jesteśmy widziałem niezapomniane piękno zorzy, jak zamiast tego miałyby miejsce po nasłonecznionej stronie ziemi obszary spowite polarną nocą, pod którymi odchodzą ścieżki cząstek wpływ pola magnetycznego.
Czy mamy pełną pewność, że pole magnetyczne Ziemia istniała nieprzerwanie przez cały okres swojego życia jako planety? Obecnie nie można jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. To podejdź trochę bliżej do jego rozdzielczości, rozważ zmianę natężenie pola magnetycznego w czasie. W ostatnich latach powstały nowa dziedzina nauki – archeomagnetyzm, studia wielkość i kierunek magnetyzacji resztkowej zmierzone w próbki pobrane z pieców (wypalonych cegieł i ceramiki) naczynia). We wszystkich przypadkach, gdy temperatura wypalania osiągnęła 800 ° S. tj. Przekroczył punkt Curie, ziarna zawarte w wypalanej glinie minerały magnetyczne z czasem stały się bardzo stabilne magnetyzacja termo-szczątkowa. W latach 60. geofizyk E. Tellier i S.P. Burlatskaya badał namagnesowanie termiczne kalcynowanego próbki gliny przez człowieka (czas wypalania jest ustalony przez dane archeologiczne). To pozwoliło nam zbudować krzywą zmiany. siła pola geomagnetycznego w ciągu ostatnich 5000–6000 lat. Od naszych dni pole magnetyczne stopniowo rośnie, osiągając maksimum na początku nowej ery. W tym czasie było to 1,5 razy bardziej niż nowoczesny. Następnie pole zaczyna zmniejszać się do IV tysiąc p.n.e. Wielkość pola magnetycznego 5000-6000 lat temu wynosiła 2 razy mniej niż obecnie. Jeśli pójdziesz jeszcze dalej Oś czasu, pole ponownie zacznie się zwiększać, jednak, jak zauważa S.P. Burlatskaya, aby uzyskać wiarygodne wnioski, dane nie są wystarczające. Więc Zatem nie ma wątpliwości, że główna część dipolowa Ziemskie pole magnetyczne doświadcza wibracji, prawdopodobnie mających okresowy charakter. Możliwy okres zmian w polu przekracza 6000 lat. Należy zauważyć, że jeśli maksymalne wartości pola dokładnie zmierzone, a następnie minimalna siła pola nieznany
Za pomocą paleomagnetyzmu można było ustalić jeden interesujący zjawisko fizyczne, któremu towarzyszy ostry i znaczący wielkość przez spadek siły pola magnetycznego. Study wykazały to właściwości magnetyczne geologicznego odcinka skał podczas sedymentacji północne i południowe bieguny magnetyczne znakowe pole magnetyczne zostało odwrócone). W niektóre okresy geologiczne miały kilka inwersji pole magnetyczne. Wystąpiło co najmniej dziewięć inwersji polowych w ostatni plioceńsko-czwartorzędowy segment czasu geologicznego, trwający 11 milionów lat. Ostatnia inwersja pola magnetycznego na naszym planeta zaznaczona na początku okresu czwartorzędu, tj. 500-800 tys lata temu. Uważa się, że średnio pole jednego znaku nie istnieje mniej niż 500 tysięcy lat.
W momencie inwersji wartość pola spada do 0,3 z normalne, a biorąc pod uwagę poprzednie zmniejszenie niektóre „Skok” swojej wielkości, wówczas całkowita amplituda zmniejszenia pola wynosi około równa jego wartości normalnej. Proces inwersji pola magnetycznego Ziemia jest badana tylko jako pierwsze przybliżenie. Możliwe, że w tym okresie minimalne wartości pól w oddzielnych odstępach Pole magnetyczne na Ziemi było mniejsze niż 0,3 od normy.
Łatwo zrozumieć, że organiczne życie naszej planety jest obraźliwe odwrócenie pola magnetycznego było postrzegane jako wielka katastrofa. Rzeczywiście, zmniejszenie pola magnetycznego o 3 razy powinno spowodować proporcjonalny wzrost poziomu promieniowania kosmicznego o Ziemia Spadek siły pola występował przez cały czas czas mierzony przez wieki, podczas których świat zwierząt był niezwykle trudny do przystosowania do ostrych zwiększyć promieniowanie kosmiczne.
Niedawno zasugerował to kanadyjski geolog J. Crane przyczyną masowego wyginięcia organizmów nie był efekt promieniowania, ale bezpośrednio redukując pole magnetyczne w procesie zmiany w polaryzacji.
Crane uzasadnia swoje przeczucie eksperymentami, podczas których organizmy żywe umieszczono w sztucznym polu magnetycznym z mniej niż napięcie Ziemi. Po 72-godzinnym pobycie na takim polu zdolność bakterii do namnażania spadła o 15 czasy; zaburzone odruchy motoryczne u tasiemców i mięczaki; zmniejszona aktywność neuromotoryczna u ptaków; u myszy zaburzenia metaboliczne. Z dłuższym pobytem wystąpiły zmiany w tkankach i niepłodność.
Według Creii wpływ pola magnetycznego na organizm może być wzmocnione przez zmiany klimatu, wiatry, niższe temperatury plus strumień promieni kosmicznych; i sądząc po starożytnych skamielinach, ogólny wynik wszystkich tych wpływów na niektóre żywe organizmy może być katastrofalne.
Być może w ewolucji organicznego świata epoki inwersji reprezentował rodzaj „sita”, przez które miało miejsce naturalny wybór wszelkiego życia na Ziemi.
Czas Życie Aurora Słońce
