Astronomowie odkryli Kokon, rzadkie podwójne jądro w pobliskiej Galaktyce.
Rozpoznawana na półkuli północnej ze względu na swój charakterystyczny kształt, ta zniekształcona galaktyka spiralna, znana również jako NGC 4490, wydaje się skrywać prawdziwą rzadkość.
Pomimo stosunkowo niewielkich rozmiarów – jej układ stanowi około jednej piątej Drogi Mlecznej – ta galaktyka zawiera nie jedno, ale dwa centralne jądra.
„Widziałem podwójne jądro około siedem lat temu” – mówi astronom Allen Lawrence, który rozpoczął badania na Uniwersytecie Wisconsin-Madison.
„Nigdy tego nie zaobserwowano – ani nikt nigdy wcześniej nic w tej sprawie nie zrobił”.
Trudno jest zobaczyć oba rdzenie jednocześnie. Pierwszą można wykryć tylko za pomocą teleskopów optycznych, podczas gdy drugą, która jest przesłonięta pyłem, można wykryć tylko za pomocą teleskopów radiowych i podczerwonych.
W 2013 roku, studiując astronomię na Uniwersytecie Wisconsin-Madison, Lawrence postanowił zwrócić uwagę na NGC 4490. Chociaż naukowcy obserwowali jedno jądro za pomocą teleskopów optycznych, a drugie za pomocą teleskopów radiowych, nikt nie porównał obserwacji. Tak więc Lawrence odkrył, że w galaktyce są dwa jądra.
Lawrence i in., ArXiv, 2020
Ponieważ oba jądra mają mniej więcej ten sam rozmiar, masę i jasność, Lawrence i współpracownicy podejrzewają, że Galaktyka Kokon znajduje się w późnych stadiach zderzenia między dwiema galaktykami.
Dzisiaj NGC 4490 jest w trakcie interakcji z inną galaktyką, NGC 4485. Jednak ta starożytna historia połączenia może wyjaśniać, dlaczego galaktyka Kokon pokryta jest rozszerzonym strumieniem wodoru.
„Ta cecha jest intrygująca, ponieważ morfologia podwójnego rdzenia nie jest typową strukturą obserwowaną w galaktykach spiralnych z niewielkim przesunięciem ku czerwieni” – wyjaśniają autorzy.
Na przykład, Spitzer Infrared Near Galaxy Survey (SINGS) zbadało próbkę 75 pobliskich galaktyk reprezentujących pełne spektrum typów Hubble'a. Chociaż nie jest to kompletny przegląd, warto zauważyć, że żadna z obserwowanych galaktyk spiralnych nie wykazuje podwójnej morfologii w bliskiej i średniej podczerwieni, jaką widzimy na NGC 4490 '.
„Ten projekt pokazuje, że współdzielenie wielu długości fal z kosmosu i obserwacji naziemnych może w rzeczywistości pomóc nam zrozumieć konkretny obiekt” – mówi astrofizyk Charles Curton.
Wstępny wydruk badawczy jest dostępny w arXiv i został zaakceptowany do publikacji w Astrophysical Journal.
Źródła: Zdjęcie: zbiór danych z oprogramowania WISE / SAOimageDS9 autorstwa A. Lawrence
