Ziemianie żyją na dnie oceanu powietrznego. Ale ten ocean, choć głębszy niż wszystkie prawdziwe morza, jest niewyobrażalnie cienki jak na kosmiczne standardy. Tylko sto kilometrów dzieli Ziemię od ciemności kosmosu, ale w tej setce są piękne zachody słońca, chmury niosące życiodajny deszcz i głęboki, pozornie bezgraniczny błękit.
Od pół wieku piękno ziemskiej atmosfery można oglądać z niezwykłej perspektywy – z kosmosu. Orbitując wokół Ziemi w ciągu 90 minut, astronauci i astronauci obserwują wschody i zachody słońca 16 razy dziennie. Te piękne zjawiska atmosferyczne zostały uwiecznione na wspaniałych zdjęciach.
Wczesny poranek nad południową półkulą Ziemi. Gwiazdy i księżyc jasno świecą nad wschodzącym świtem. Zdjęcie: NASA / Fragile Oasis
Na skraju nocy i dnia. Robiąc zdjęcia z długą ekspozycją nieoświetlonej przez Słońce strony Ziemi, można dostrzec blask osiedli. Ten obszar naszej planety czeka na poranek. Dawn już oświetlił atmosferę.
„… I wschodzi słońce”. Piękny poranek na pokładzie ISS. Zdjęcie: NASA
To zdjęcie przedstawia sylwetkę wahadłowca Endeavour zbliżającego się do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. W tym czasie placówka orbitalna znajdowała się na wysokości około 300 km nad południowym Pacyfikiem, u wybrzeży Chile. Pomarańczowa warstwa na zdjęciu to troposfera, najniższa część ziemskiej atmosfery. Ta pomarańczowa warstwa zostaje zastąpiona białawą stratosferą, która następnie przechodzi do mezosfery.
Wybrzeże KRLD i Morze Japońskie skąpane są w promieniach wschodzącego słońca. Astronauci pracujący na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej oglądają poranek na Ziemi co 1,5 godziny.
Ziemia wieczorem. Kiedy słońce zachodzi, obiekty rzucają długie cienie. Jednak na Ziemi raczej nie można znaleźć cieni o takiej długości!
Słońce nad Pacyfikiem
Cudowny zachód słońca nad Ameryką Południową.
Meteor ze strumienia Perseidów spala się w górnych warstwach atmosfery ziemskiej.
Księżyc i planeta Wenus wznoszą się nad poranną Ziemią. Zdjęcie: astronauta Don Pettit.
Wschód słońca nad Buenos Aires.
