Zdjęcie z otwartych źródeł
Eksperci powiedzieli, że odnieśli sukces w laboratorium symulować eksplozję supernowej wraz z odpowiednią fala uderzeniowa naładowanych cząstek. Wszystko zaczęło się od tego, że naukowcy z Oxford University postanowił dowiedzieć się, dlaczego pola magnetyczne Cassiopeia A (pozostałości supernowej) w niektórych obszarach przybierają dziwne formy, a także są intensywne i nierówny. Ponadto badacze zastanawiali się, dlaczego pola magnetyczne w przestrzeni międzygalaktycznej miliardy razy bardziej stabilny niż na obszarach o większym stężeniu kosmiczna materia lub grawitacja. Patrząc w przestrzeń za pomocą Na powierzchni Ziemi obserwujemy kosmiczne promieniowanie tła – echo Wielkiego Wybuchu, które zrodziło nasz wszechświat. Jest promieniowanie tła wygląda prawie tak samo z dowolnego miejsca powierzchnia planety. Wskazuje na to jednorodność promieniowania że przestrzeń między gwiazdami praktycznie nie zakłóca jej rozprzestrzeniają się, podobnie jak w kosmosie jednorodne i raczej słabe pole magnetyczne, wartość natężenia która nie powinna przekraczać części na milion w skali Gaussa. Rzeczywista wartość ładunku międzygalaktycznych pól magnetycznych w miliardy razy więcej. Współczesne teorie mówią, że moc pole magnetyczne w przestrzeni międzygwiezdnej wynosi od 10 do 21 Gauss. Dla porównania moc ziemskiego pola waha się od 0,25 do 0,65 Gaussa. Dlaczego tak się dzieje? Aby to rozgryźć naukowcy umieścili w komorze z gazem obojętnym argon, pręt węglowy o średnicy około 500 mikronów. Są blisko umieściłem plastikowy grill, który służył jako bariera symulować ośrodek międzygwiezdny. Sam węgiel został skierowany silne wiązki laserowe. Pod wpływem wiązki laserowej węgiel odparował, jego cząstki rozproszyły się na boki z prędkością błyskawicy, tworząc chmurę rozszerzającej się plazmy. Podczas oglądania nagrania eksperyment w zwolnionym tempie wyraźnie widać, że trwały ułamek sekund, eksplozja jest jak eksplozja supernowej. Część plazmy chmury przechodziły przez sieć, podczas gdy plazma tworzyła się niespokojnie wiry i strefy naprężeń pola magnetycznego w punktach wyjścia. Te cząsteczki plazmy, które nie napotkały przeszkód w postaci sieci, latał wokół kamery równomiernie, bardziej synchronicznie, a jednocześnie zachowały swoje właściwości fizyczne bez zmian. Po przestudiowaniu wyników eksperyment, badacze postanowili nie poprzestać na osiągnięty. Przeprowadzili ten sam eksperyment, ale bez bariery. W tym gdy jednak wir plazmy okazał się bardziej rozciągnięty i jednolity jego pola magnetyczne stały się znacznie słabsze. Ponieważ każdy się porusza naładowana cząstka wytwarza pole magnetyczne, a następnie w zderzeniu z przestrzeń z innymi cząsteczkami również zmienne pola magnetycznego zmienić, zwiększając jego napięcie. Kiedy gwiazda wybucha podobnie jak Cassiopeia A, miliardy ton jej materii są spychane ośrodek międzygwiezdny. Dlatego, choć wielu może się to wydawać przestrzeń między gwiazdami jest pusta w dowolnym miejscu w przestrzeni w tym samym czasie na atom przypada od 100 do trylionów atomów metr sześcienny. W próżni kosmicznej wyrzut gazu rozrzedzonego rozciąga się na miliony i miliardy kilometrów od miejsca wybuchu gwiazdy. A kiedy fala uderzeniowa z eksplodującej gwiazdy osiągnie więcej gęsta przestrzeń międzygwiezdna, inicjowane naładowane cząstki wewnątrz tych obszarów znajdują się bardziej intensywne pola magnetyczne.
