NASA twierdzi, że teleskop może wykrywać „cechy powierzchni”, a nawet „oznaki zamieszkiwania” na odległych planetach.
Agencja kosmiczna finansuje badania nad teleskopem konceptualnym zwanym “ słoneczną soczewką grawitacyjną '' (SGL), który pozwoliłby nam obserwować odległe egzoplanety w niesamowitych rozdzielczościach – futurystyczna pogoń, która pomoże nam raz na zawsze ustalić, czy jesteśmy sami we wszechświecie.
Projekt uzyskał dofinansowanie w ramach programu agencji Innovative Advanced Concepts, inkubatora radykalnie futurystycznych koncepcji.
Zgodnie z opisem projektu chodzi o „bezpośrednie znalezienie zdatnej do zamieszkania planety podobnej do Ziemi w naszym regionie gwiezdnym”. W ciągu sześciu miesięcy obserwacji mogliśmy uzyskać rozdzielczość około 25 km, „wystarczającą, aby zobaczyć cechy powierzchni i oznaki zdatności do życia”.
Albert Einstein przewidział 84 lata temu, że promienie światła docierające do krawędzi Słońca zbiegają się w soczewkę w odległości około 550 jednostek astronomicznych (około 82 miliardów kilometrów).
Slava Turyshev, fizyk z NASA Jet Propulsion Laboratory i główny autor powiązanych badań, przesłanych do archiwum arXiv preprint w lutym, sugeruje, że to zjawisko może pozwolić nam uzyskać zaskakująco szczegółowe obrazy odległych planet podobnych do Ziemi.
„W obszarze silnej interferencji SGL światło to jest silnie wzmacniane, tworząc pierścień Einsteina wokół Słońca, przedstawiający zniekształcony obraz odległego źródła” – czytamy w artykule.
Zdjęcie pokazuje nawet, jak może wyglądać zbliżenie egzoplanety podczas korzystania z SGL.
Ale jest istotna przeszkoda, którą musimy pokonać. Musielibyśmy wysłać „słoneczny teleskop koronograficzny” na dużą odległość od Słońca. Dla porównania Voyager I to obecnie tylko 123 jednostki astronomiczne z Ziemi – najdalszy obiekt stworzony przez człowieka, jaki kiedykolwiek wysłano.
Źródła: Zdjęcie: NASA / Slava Turyshev
