Amerykańska agencja kosmiczna obecnie dąży do pobrania próbek z potencjalnie niebezpiecznej asteroidy Bennu. Co więcej, niedawno przedstawili najbardziej szczegółową mapę tego obiektu.
Ta mapa powierzchni asteroidy Bennu to mozaika zdjęć zebranych przez sondę OSIRIS-REx między 7 marca a 19 kwietnia ubiegłego roku. Amerykańska Agencja Kosmiczna potwierdziła, że 2155 obrazów PolyCam zostało zszytych i poprawionych w celu uzyskania szczegółowej mapy.
Szczegółowość to 5 cm na piksel. Sonda NASA zebrała te zdjęcia z odległości od 3,1 do 5 kilometrów nad powierzchnią asteroidy. Pełnowymiarowe wersje mozaiki są dostępne do pobrania tutaj (tylko mozaika) i tutaj (mozaika układu współrzędnych).
Tego lata sonda OSIRIS-REx podejmie pierwszą w historii NASA próbę dotknięcia powierzchni asteroidy, zebrania próbek i bezpiecznego powrotu. Jednak od pojawienia się urządzenia na asteroidzie Bennu minął już ponad rok. Wynika to z faktu, że powierzchnia obiektu okazała się znacznie bardziej kamienista niż wcześniej sądzono. Jest dosłownie zaśmiecona głazami.
Misja pierwotnie przewidywała lądowisko o średnicy 50 metrów, ale największe bezpieczne obszary na Bennu były znacznie mniejsze. Największy odcinek ma zaledwie 16 metrów szerokości, co stanowi około 10 procent zakładanego obszaru bezpiecznego.
Zespół zdał sobie sprawę, że potrzebuje dokładniejszych technik nawigacyjnych, które umożliwiłyby statkowi kosmicznemu precyzyjne celowanie w bardzo małe obszary, unikając jednocześnie potencjalnych zagrożeń. Używając tych niebezpiecznych głazów jako drogowskazów, zespół misji opracował nową precyzyjną metodę nawigacji, aby rozwiązać ten problem.
Pierwotny plan zakładał wykorzystanie systemu LIDAR opartego na impulsach laserowych, a nie na falach radiowych. Jednak w obliczu tego problemu zespół OSIRIS-REx przeszedł na nową metodę nawigacji o nazwie Natural Feature Tracking.
Zapewnia szersze możliwości nawigacyjne niż LIDAR i jest kluczem do umieszczenia statku kosmicznego na znacznie mniejszym obszarze próbkowania. Metoda opiera się na nawigacji optycznej i wymaga stworzenia katalogu obrazów o wysokiej rozdzielczości na pokładzie statku kosmicznego.
