Zdjęcia z otwartych źródła Dzisiaj jest Bajkał, ale czy wiesz, że w głębi starożytności były Jezioro Czad, zamiast którego stoi dzisiaj martwa pustynia Sahara.
Sześć tysięcy lat temu zamiast piasku pluskało się w tym miejscu fale wielkiego jeziora, które nie było gorsze pod względem powierzchni dzisiejsze Morze Kaspijskie (jezioro) jednak w przeciwieństwie do niego było słodkowodne, a nie słone. Naukowcy wciąż znajdują na pustyni Cukier to skamieniałe szczątki różnych ryb, które kiedyś zamieszkiwały ten ogromny zbiornik świata. I jego maksymalny rozmiar, jak zainstalowali niedawno, przetrwali sześć tysięcy lat temu.
Nawiasem mówiąc, jezioro Czad nadal istnieje, a nawet zapewnia słodka woda obecnie prawie sto milionów ludzi w Afryce to nędzne pozory tego ogromnego słodkowodnego morza, które jest tutaj był w starożytności.
Co sprawiło, że ten gigantyczny staw prawie zniknął zamienia się w „żałosną kałużę”? Według naukowców w nierozsądna działalność odegrała w tym decydującą rolę człowiek, który zaczął aktywnie rozwijać ziemie wokół tego słodka woda i wycinanie lasów. W rezultacie został zepsuty równowaga ekologiczna, a jezioro zaczęło wysychać, zamieniając się w w końcu na obecną pustynię Sahara.
To nie przypadek, że rosyjscy naukowcy wydają alarm w pobliżu słodkiej wody Jezioro Bajkał, które może równie dobrze podzielić los Czadu.
A co z Saharą? Okazuje się, że Natura zadbała tak że to martwe terytorium odgrywa rolę w zachowaniu niezbędna równowaga w globalnej przestrzeni środowiska. Dzisiaj Cukier wysyła miliony ton fosforu i innych pierwiastków z pyłem, potrzebny Amazonowi jako wielka rzeka Ameryki kontynent co roku myje wszystko do oceanu. Zaskakujące w tym mechanizm uzupełniania skrzynek: na przykład, ile fosforu jest wypłukiwane gleby z amazońską wodą rocznie, tyle powietrza pochodzi z powietrza Cukry wraz z pyłem dosłownie do tony. Niesamowite, ale natura bierze nawet pod uwagę te piętnaście procent pyłu, który się gromadzi ocean – w drodze z Afryki do Ameryki …
Afryka Woda Rosja
