Wkrótce po wejściu na orbitę Wenus w grudniu 2015 r. Japońska sonda Akatsuki Orbiter uchwyciła dziwne zjawisko atmosferyczne: falę grawitacyjną w górnej warstwie chmur planety. Obserwacje zaskoczyły naukowców – okazało się, że fale w atmosferze Wenus mogą być największymi ze wszystkich istniejących w Układzie Słonecznym.
Pomimo tego, że wygląda jak gigantyczna zmarszczka na powierzchni Wenus, astrofizycy radzą nie porównywać tego zjawiska z niedawno odkrytymi falami grawitacyjnymi będącymi wynikiem zderzenia czarnych dziur. Fale grawitacyjne są dość powszechne w przyrodzie, a ich wpływ na chmury i oceany można obserwować gołym okiem. Występują, gdy przepływ atmosfery lub akwenu jest zakłócony, czyli gdy np. Pływy przepływają przez ławicę lub powietrze przepływa przez pasmo górskie, grawitacja próbuje przywrócić równowagę, powodując efekt falowy.
Najwyraźniej był to właśnie taki proces fizyczny, który spowodował falę o długości 10 tysięcy kilometrów, która przeszła przez całą powierzchnię Wenus. Analiza wykazała, że zjawisko to zostało ukształtowane przez fakt, że atmosferyczna gruba chmura kwasu siarkowego rotowała szybciej niż sama planeta, a detale w topografii powierzchni powodowały zaburzenia, w wyniku których powstała ta wielkoskalowa fala grawitacyjna.
“ Informujemy, że z pomocą japońskiego orbitera 'Akatsuki' na chmurze górnego poziomu Wenus, na zdjęciach w podczerwieni i ultrafioletu, byliśmy w stanie wykryć międzypółkulową łukowatą strukturę o długości 10 tysięcy km. '' – powiedział Makoto Taguchi z Uniwersytetu Tokijskiego, autor badania. opublikowane w czasopiśmie Nature Geoscience.
