Interesujące fakty o Sparcie i Spartanach

Zdjęcie z otwartych źródeł Na czele Sparty nie był jeden król, ale dwa. Ci „królowie” nie byli suwerennymi monarchami, ale tylko generałowie i arcykapłani. Istniała prawdziwa moc w rękach Gerontów, później Eforów. Ogólnie rzecz biorąc, Sparta była gerontokracją. Administrację publiczną sprawowała gerusia – rada starszych 28 gerontów i obu królów. Każdy geront nie może być młodszy niż 60 lat lat Wybory gerontos przebiegały następująco: w dniu wyborów kandydaci, jeden po drugim pojawili się przed popularnym zgromadzeniem. Twarze specjalne „wyborcy”, którzy byli w oddzielnej zamkniętej przestrzeni i nie zrobili tego ci, którzy widzieli kandydatów, zdecydowali, który z nich spotkał się bardziej głośne pozdrowienia – te „godne” i stały się gerontami. Popularny zespół składał się ze Spartan w wieku ponad 30 lat. Głosowano z okrzykami aprobaty lub dezaprobaty, nie licząc, zgodnie z zasadą: kto krzyczy głośniej, ma rację. Dzieci w Sparcie były w niepodzielnej własności państwa. Zaraz potem zostali poddani dokładnemu przeszukaniu. Słaby i okaleczony rzucił się w otchłań ze skały Taygetsky’ego. Zdrowe dzieci wrócił do rodziców, którzy przynieśli je do 6 lat. Po sześcioro dzieci zostało wybranych spośród rodziców na korzyść państwa. Chłopcy wychowany pod nadzorem specjalnego państwa nadzorcy prowadzeni przez pedona. Dzieci zostały poddane rodzaj deprywacji, ledwie karmione złym jedzeniem, a czasem celowo poplamione głód Ci, którzy próbowali zarobić na własne jedzenie niezależnie, wytropiony i surowo ukarany. Ubrania dla dzieci składały się z prostego płata materii i zawsze chodzili boso. Co roku w święto Artemidy (Diana, łowczyni bogini) chłopców zabity do krwi, czasem do śmierci; który przeżył stał się wojownik Takie było spartańskie wychowanie. W przeciwieństwie do w powszechnym przekonaniu Spartanie nie znali sztuki wojennej, na przykład nie mogli oblegać ufortyfikowanych miast i walczyć dalej morze. Uczono ich jedynie walki na piechotę, jeden na jednego i w paliczku. Żaden Spartanin nie miał prawa jeść w domu. Wszyscy, z wyjątkiem królów, jedli w stołówkach państwowych. Raz Król Agis, powracający po wyczerpującej kampanii, żałował jeść w domu, ale było mu to zabronione. National Spartanie mieli „czarną zupę” – zupę krwi i ocet. Działania mentalne w Sparcie nie były zachęcane. Ludzie, którzy próbował sobie z nimi poradzić, zadeklarować tchórzy i wypędzić. Przez wieki Sparta nie dała Hellasowi żadnego filozofa, mówca, historyk lub poeta. Spartanie zrobili bardzo mało i przez pracę fizyczną. Całą trudną pracę wykonali dla nich publiczni niewolnicy. – heloci. Ucisk niewolników w Sparcie był najsilniejszy ze wszystkich Grecja Niewolnicy Sparty nie byli czarnymi, wcale nie byli obcy, byli to ci sami Grecy, ale podporządkowani i zniewoleni przez Spartan. Jednak ani jeden Spartanin nie mógł tego zrobić posiadać niewolnika (ów). Wszyscy heloci byli własnością państwa, i już przekazał niewolnikom osobom „do użytku”. Spartanie często zmuszali Helotów do upicia się, śpiewania obsceniczne piosenki i tańce obsceniczne tańce. Na tym przykładzie „wolni obywatele” Sparty nauczyli się zachowywać. Pieśni patriotyczne miały prawo śpiewać tylko Spartanie. Stan zachęcał swoich obywateli do szpiegowania niewolników. Młodzi spartanie specjalnie wysłane, aby podsłuchiwać przemówienia pilotów i wszystkich, którzy się wydają podejrzane, zabij. Najpotężniejsi i odważni niewolnicy w proteście zabijali potajemnie. Spartanie upewnili się, że numer heloty nie przekroczyły pół miliona, ponieważ w przeciwnym razie mogliby zostać niewolnikami niebezpieczne dla państwa. Oczywiście, heloci, czyli Grecy, zamieniając się w niewolników, nienawidzili zaciekle swoich niewolników-Spartan. Likurg, główny spartański ustawodawca, odszedł pod koniec życia Sparta Przed wyjazdem złożył przysięgę od swoich rodaków nie zmieniaj niczego w przepisach aż do jego powrotu. Aby je związać Spartanie ciasno, Likurg nie wrócił do swojej ojczyzny, i dobrowolnie umarł z głodu w obcym kraju. Pod koniec swojej historii Sparta, wierna dekretom Likurga, stała się dokładnie tym, czym on i chciałem ją uratować – społeczeństwo słabych, zdeprawowanych i niezdolnych mokasyny.