Zdjęcia z otwartych źródła
Homary, zwane również homarami, wydają się być od dawna badane. nauka Jednak pewnego dnia naukowcy byli zaskoczeni, gdy to stwierdzili dekapody skorupiaków wydają się teoretycznie nieśmiertelne. Oni są nie starzeć się, nie tracić funkcji rozrodczych i apetytu, podczas gdy zawsze aktywny i pełen energii.
Homary stale rosną i mogą osiągać ogromne rozmiary – egzemplarz, który trafił do Księgi Rekordów Guinnessa, ważył ponad dwadzieścia kilogramy Jeśli homary umrą, to z rąk osoby lub zębów drapieżniki Są więc również podatne na niektóre choroby absolutna nieśmiertelność nie mówi. Jednak w teorii homara, na którego życie nikt nie wkroczył i co nie jest niczym poważnym chory, może żyć przez wiele stuleci. Jaki jest sekret przeżywalność?
Jak się okazało, ewolucja obdarzyła homara umiejętnością przywracają telomery, na których działają wszystkie żywe organizmy Procesy starzenia związane z ziemią. Telomery znajdują się na końcach chromosomy i służą do ich ochrony przed zużyciem. W 2009 r. Dla przyznano odkrycie tej właściwości regionów końcowych chromosomów Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
Niestety, prawie wszystkie stworzenia na naszej planecie mają długość telomer zmniejsza się przy każdym podziale komórki. Z czasem te sekcje stają się zbyt krótkie i nie mogą już chronić chromosomy. Na przykład u ludzi pojawiają się już oznaki starzenia po pięćdziesięciu podziałach komórkowych. Zjawisko to nazywa się granicą. Hayflick.
Jednak natura obdarzyła homary zdolnością do utrzymania telomery w oryginalnej formie. Skorupiaki produkują cudowny enzym zwany telomerazą, który przywraca telomery, zapewniające homarom teoretycznie wieczną egzystencję.
Niestety dla człowieka podobna ścieżka do nieśmiertelności brakuje, ponieważ nie mamy funkcji odzyskiwania telomer, a nasze komórki, najczęściej przekraczające limit Hayflicka stają się rakowe.
Homar nie jest jedynym „nieśmiertelnym” stworzeniem nasza planeta. Gryzoń zwany także nagim kopaczem teoretycznie może żyć wiecznie. Niektórzy się nie starzeją ryby, w tym szczupak znany każdemu Rosjaninowi. Więcej jednym przedstawicielem klasy nieśmiertelnej jest europejska perła, który może żyć ponad dwieście lat, stale rosnąc wielkości i bez zatrzymywania się do pomnażania. W rezultacie małże mięczak jednak umiera, ale nie ze starości, ale z powodu nogi jego skorupa rozpada się, niezdolna do udźwignięcia ogromnego ciężaru. Jeśli to zdarza się, perłowa długowieczność jest zmuszona umrzeć głód