Zdjęcie z otwarte źródła
Aleksiej Maksimowicz nie lubił miasta, w którym się urodził. W rozmowie z pisarz Nikołaj Szewew, znany z tego, że w 1905 r opublikował satyryczny magazyn „Karabin maszynowy”, powiedział: „Fizycznie się urodziłem w Niżnym Nowogrodzie. Ale to miasto, którego nienawidzę. I ja duchowo urodzony w Kazaniu. ”Demonstracyjne samobójstwo Gorky nigdy wyróżnia się szczerością. W Kazaniu on też wcale nie był na haju. Tutaj próbował popełnić samobójstwo. Jednak raczej W sumie Alyosha Peszkow chciał zwrócić uwagę na swoją osobę. Kula które podobno trafiły do serca, nabyte z jakiegoś powodu całkowicie kolejna trajektoria. Trudno nie dostać się do serca i Gorkiego prawdopodobieństwa i nie chciałem tego. To prawda, w autobiografii w opowiadaniu „Sprawa z życia Makar” twierdzi, że jest odwrotnie. Podobno on pragnienie śmierci było całkowicie sensowne. Makar Alyosha Peszkow “wcześniej zauważył miejsce na wysokim brzegu rzeki ogrodzenie klasztoru: tam zrzucił śnieg ze wzgórza, obliczył to jeśli staniesz tyłem do klifu i strzelasz w skrzynię, przewrócisz się i zakryty śniegiem, zakopany w nim, spokojnie leżeć do wiosny, kiedy rzeka się otwiera i zabiera zwłoki do Wołgi. Lubił to plan, z jakiegoś powodu naprawdę chciałem, żeby ludzie nie wytrzymali dłużej znalazł i nie dotknął jego zwłok. ”Ale sam Gorky zaprzecza. Zastrzelił się w obecności klasztoru stróż Mustafa Yunusov, z którym rozmawiał wcześniej, pyta weź zamrożony kotek na piersi. Stróż natychmiast zgłosił się do policja. Rannych zabrano do szpitala Zemstvo. Przed próbą samobójstwo Peszkow wziął anatomiczny atlas od kolegi studenta Girtlya. Gdzie jest serce, a gdzie płuca, nie mógł wiedzieć. Tak a rana nie była tak poważna. Piekarz Peszkow został zwolniony szpitale dziewięć dni później. Ale przede wszystkim jest inaczej. W jego rzekomo umierająca notatka Gorky dobrowolnie lub mimowolnie otworzyła się powody twojego działania. „Moje szczątki, proszę wyciąć i rozważyć, co do diabła siedział we mnie ostatnio – powiedział. Nie było żadnych pozostałości. Lekarz wyciął tylko kulę utkwioną w jego plecach. Ale ministrowie kościoła zainteresowali się światopoglądem Peszkowa. Protokół spotkania Kazańskiego Konsystorza Teologicznego został zachowany, zatytułowany: „Tradycja pokuty gildii Aleksiej Maksimow Peszkow za próbę samobójczą. – Podczas jego pobytu w szpital nie zauważył żadnych zaburzeń psychicznych, ”- zostało wypowiedziane w tym protokole. Jeśli samobójstwo nie było w sobie, byłoby to uważane za wypadek. Ale tutaj wszystko wyglądało inaczej. Jednak decyzja konsystorza była wyjątkowo łagodna: „Peszkowa … przynieść na prywatny sąd swojego proboszcza, aby on wytłumaczył mu sens i cel życia tutaj, przekonał go do tego przyszłość traktuje to jako największy dar Boży i postępuje godny chrześcijańskiego tytułu. ”To znaczy, został zaproszony rozmowa prewencyjna. Spowodowało to gwałtowny protest młodych Gorki, chociaż kościół nie wywierał na niego żadnej presji. I… przyszły Petrel odmówił skruchy w parafii do księdza Malowa. Duchowni byli szczególnie zirytowani Wiersze Gorkiego, które wysłał do arcykapłana. Zaczęli w ten sposób: „Czy zamierzam rozmawiać o basenie?” Można to już uznać za zbrodnia, a ponieważ młody człowiek upierał się przy swoim duma, policja doprowadziła go siłą do klasztoru Fiodorowski. Ale ani jedno, ani drugie hieromonk Peszkow nie odpowiedział na jedno pytanie. 
Zdjęcie z otwarte źródła Wiele lat później w liście do swojego biografa Ilyi Gorkdev opisał Gorkiego ten okres swojego życia: „Zadeklarowałem zostaw mnie w spokoju, w przeciwnym razie powiesię się na bramie ogrodzenie klasztoru. ”A na wiosnę we wsi Krasnovidovo przedstawił Gorkowi artykuł Konsystorza Duchowego, w którym oznaczało to, że był „ekskomunikowany przez siedem lat”. I znowu Gorky nieszczery. Nie przez siedem lat ekskomunikowali go, ale tylko za cztery lata. Był to okres, który pierwszy przywołał w swoich wspomnieniach prawowita żona Aleksieja Maksymowicza Jekaterina Wołżina-Peszkowa. Na liście masonów Gorky żywił gniew w kościele. Jego wiersze zawierał bezpośrednie ataki na duchowieństwo. Wiersze doskonale słaby, ale w nich na przykład była taka linia: „Na łonie kościoła jest wielu każda bestia … ”. Można by to uczynić zgodnie z ówczesnymi prawami za kratkami. Nienawiść do duchownych, Shura-Moore Petrel z złe duchy są wyjaśniane przez jego związki z „wolnymi masonami” – Masoni. Archiwa rosyjskiej policji mają certyfikat działalność tak zwanej „Międzynarodowej Unii Parlamentarnej”. Zawiera listę rosyjskich masonów. Gorky jest tam również wymieniony. Pojawia się w książce „Masoneria w rosyjskiej emigracji”, która opublikowane w Sao Paulo w 1966 r. Nic więc dziwnego, że tak wszystkie „wolne masoni”, Petrel po prostu przyciągnął demoniczny i mistyczny świat. Ten świat w ogóle nie lubi ludzi. „Ludzie mnie nienawidzą” – napisał Gorky. Istnieje wersja tego, co dokładnie Brał czynny udział w kampanii masońskiej przeciwko Rasputin i rodzina królewska, co dokładnie wymyślił Aleksiej Maksimowicz imię skandalicznej książki Iliodora o Rasputinie brzmi „Święty Diabeł”, tak i zredagował tekst. „Wydaje mi się” – napisał w marcu 1917 r odnośnie celu tej pracy – zresztą jestem pewien, że książka Iliodora o Rasputinie byłaby bardzo aktualna, jest to konieczne może przynieść wiele osób niewątpliwą korzyść … Zorganizuj to Podejmuję się za granicą. ”Czarownik ze statku„ Dobry ”Kiedy Gorky dopiero się kształtował, był pod wpływem wielu ludzi. Byli to mistrzowie Bogomazu w warsztacie malowania ikon, kucharze i żeglarze na statku „Dobry”, gdzie pracował Alyosha zmywarka do naczyń. Niestety, wszyscy przegrali bitwę o jego duszę. Wziąłem ją emerytowany podoficer Michaił Akimowicz Smuriy. Chociaż trudno powiedzieć czy on naprawdę istniał. Może w jego przebraniu przyszły pisarz sam diabeł? Gorky po raz pierwszy wspomina o Smur w 1897 rok. „Rozbudził moje zainteresowanie czytaniem książek” – napisał. Aleksiej Maksimowicz. – Smuriy miał całą skrzynię wypełnioną głównie małe ilości w skórzanych oprawach i to była najdziwniejszą biblioteką na świecie. Eckarthausen leżał obok Niekrasow, Anna Radcliffe z tomem „Contemporary”, natychmiast „Iskra” za 1864 r., „Kamień wiary” i książki po ukraińsku. ” 
Zdjęcie z open source „Ta skrzynia oferuje mu wiele odpowiedzi na bolesne pytania życia – pisze Pavel Basinsky w swojej książce „Pasja według Maxima. Dziewięć dni po śmierci” i Smuriy testuje z nimi Aleksieja, gdy diabeł kusił Chrystusa na pustyni. Jednak Różnica polega na tym, że diabeł zadawał Chrystusowi kuszące pytania na które Chrystus miał dokładne odpowiedzi i oferuje Smuriy wątpliwe odpowiedzi, które skłaniają Aleksieja do kuszenia pytania. „Więc kim jest Głupiec? Czarownik? Czy Książę Ciemności? Odpowiedź Sam Gorky daje: „Ciągle mnie inspirował:„ Czytasz! Nie rozumiem książka – przeczytaj siedem razy, siedem nie rozumiesz – przeczytaj dwanaście ”. I wszystko staje się jasne: 7 i 12 to magiczne liczby. Siedem za numerologia to nie tylko szczęście. To także kontrowersje, duma, to człowiek w jego umyśle, wycofany, zbyt podejrzliwy dla innych. Liczba 12 może być podzielona na dwie cyfry. Jednostka zawiera wszystko: dobro i zło, światło i ciemność, początek i koniec, stworzenie i zniszczenie, miłość i nienawiść. Dwa są również wieczne konfrontacja: plus i minus, dzień i noc, życie i śmierć, światło i ciemność, ciepło i zimno. To w rzeczywistości jest odpowiedź. Ale Czarodziej z skrzynia podobała się Alyosha. Chciał naśladować Smuroma we wszystkim, co było dalekie od prawosławia. A w przyszłości sam Gorky stał się Głupi Istnieje wiele dowodów. jednym z najbardziej lubianych słów Gorkiego było słowo „diabeł”. Co więcej, zainwestował w tę koncepcję coś czule. Diabły łysy, „cholera”, „piekło wie, jak fajnie” – to były jego najpopularniejsze wyrażenia. Trzy wczesne opowieści Diabła Gorkiego „Więcej o diable” i „O pisarzu, który był arogancki”, tak mówią jak do diabła jest pisarzem. W sztuce „Na dole” imię wodza Charakter Satyny wywodzi się od Szatana. W książce „Notes from pamiętnik ”pisarz mówi o garbusie, który dowodzi, że świat składa się z diabłów. Jak możesz nie przywołać czarownika? ze statku „Dobry” Smuriy? Ale Gorky przedstawia swoje poglądy: „Tak, tak, piekło nie jest żartem… Ta sama rzeczywistość, co ludzie, karaluchy, zarazki. Diabły mają różne kształty i rozmiary … Są, na przykład fioletowe diabły; są bezkształtne, jak ślimaki poruszające się powoli, jak ślimaki i półprzezroczyste. Gdy jest ich wiele galaretowata masa jest jak chmura. Jest ich dużo. Oni są zaangażowany w rozprzestrzenianie się nudy. Emitują kwaśny zapach i dusza staje się ponura, leniwa … Holenderskie diabły są małe stworzenia są koloru ochry, okrągłe jak kule i błyszczące. Ich głowy pomarszczona jak ziarno pieprzu, długie łapy, cienkie, jak nici, palce są połączone membraną, a na końcu każdego z nich znajduje się czerwony haczyk. Oni są sugerują dziwną rzecz: dzięki nim człowiek może powiedzieć do gubernatora – „głupcze!”, gwałć jego córkę, zapal papierosa kościoły tak tak! To są diabły z nieuzasadnionego szaleństwa … Diabły w kratkę – chaos o różnie zakrzywionych liniach; są gorączkowo i ciągle poruszają się w powietrzu, tworząc dziwne, natychmiast zniszczalne wzorce, relacje, komunikacja. Strasznie znużą wizję. To jest jak blask. Ich celem jest szczypanie ludzkich ścieżek bez względu na to, co pójdzie … Diabelskie draperie przypominają kształtem ich paznokci rozwidlona końcówka. Są w czarnych czapkach, ich twarze są zielonkawe i rozprzestrzeniać dymiące światło fosforowe. Poruszają się skokowo przypominając przebieg szachowego rycerza. W ludzkim mózgu są jasnoniebieskie światła szaleństwa. Это – друзья пьяниц”. 
Фото изotwarte źródła A potem Gorky wyładowuje swój gniew na duchowni: „Diabły dzwoniące dzwonkiem są okropne skrzydlaty, to jedyny skrzydlaty wśród legionów diabłów. Oni są pociąga rozpusta … Migoczą jak jaskółki i przenikają człowiek spalony swą zmysłowością. Muszą żyć dzwonnice, ponieważ szczególnie gwałtownie gonią osobę pod dzwonienie dzwonów. ”Jednak można prześledzić nienawiść do ludzi w szatach oraz w innych pracach Aleksieja Maksymowicza. Wszyscy prawosławni wyglądał obrzydliwie: alkoholicy, dziwki, głupcy. Gorky planował także pisać o mnichu Serafinie z Sarowa. On jest reprezentował go … „złego starca”. Diabły zdawały się Gorkiego i gdzie nigdy nie byli. Wiaczesław Iwanow przypomniał jak kiedyś dał pisarzowi swój rysunek, który przedstawiał pies na łańcuchu. „Interesujące” – powiedział Aleksiej Maksimowicz. „Tak, to prawda diabeł z garścią bajgli. ”Rosyjska pisarka-emigrantka Ilya Surguczew przyjaźnił się z Gorkim, kiedy mieszkał na Capri. Ale wkrótce przyjaźń zdenerwowany. Surguczew bezpośrednio powiązał to z faktem, że pisarz sprzedał swoją duszę. W jego eseju „Bitter and the Devil” opublikowano w 1955 r., w paryskiej gazecie Vozrozhdenie, cytował Surguchev kilka przykładów relacji pisarza ze złymi duchami … Wiele lat później Surguczew widział portret Heinricha Berry’ego, który: według prokuratorów na procesie „prawicowego trockisty blok ”w 1938 r., uczestniczył w śmierci syna Maksyma Gorkiego i sam. Jagoda, jak pisał Surguczew, „jak wyglądały dwie krople wody diabeł proroczo namalowany przez utalentowanego Bogomaza. “* * * Być może Iwan Surguczew jest nieco przesadzony. Ale diabeł Gorky nie jest jego pomysłem. Stąd straszny koniec zmieszana osoba. Pisarz, który zaprzeczał duchowości i wierze. I… to był pewien symbol. „Poszedłem do Levina (doktora Gorkiego, następnie oskarżony o zabicie założyciela socjalisty realizm. – Aut.) – pojawiło się w wspomnieniach dozwolonych z góry. pielęgniarki – i powiedział: „Pozwólcie mi wstrzyknąć kamfora dwadzieścia kostki, skoro i tak sytuacja jest beznadziejna? ”. Bez ich zgody ja Bałem się Levin skonsultował się z lekarzami i powiedział: „Rób, co chcesz”. Wstrzyknąłem mu kamforę. I okazało się, że z ostatnią kobietą których Gorky pożegnał, nie były ani jego żonami, ani Budbergiem, ale to całkowicie niepozorna pielęgniarka w średnim wieku. „Przyłożyłem ucho do jego piersi – słuchaj – prawda? przypomniała sobie. – Nagle go lubię obejmuje mnie mocno, mocno jak zdrowy i całuje mnie. Więc jesteśmy z nim i powiedział do widzenia. Nigdy nie odzyskał przytomności. „Wszystko tu jest na swoim miejscu. Pielęgniarka otrzymała imię Olimpiada Czerkowa.
Czas Gregory Rasputin Życie Śnieg
