Zdjęcia z otwartych źródła
Na dnie Morza Barentsa na Oceanie Arktycznym mycie brzegi Rosji i Norwegii, oceanolodzy odkryli kolosalne „pagórki”, które zdaniem ekspertów mogą w przyszłości eksplodować, uwalniając się do oceanu, a następnie do giganta atmosfery objętości metanu.
Pavel Serov, pracujący na Arctic University of Norway, mówi naukowcy co roku powracają do tych „gazów kopuły iz wielką troską badają je. Za każdym razem, eksperci boją się jednego z „mroźnych pagórków”, ponieważ są oficjalnie zaakceptowani zwołany w środowisku naukowym, zamieniony w krater podobny do tych które znajdują się w innych regionach morza. Te struktury, będące ostatnimi śladami zlodowacenia kontynentu, utrzymywanymi od wybuchu tylko duża grubość wody nad nimi.
Kratery na dnie Morza Barentsa odkryte pod koniec przeszłości stulecia rosyjskich i zagranicznych geologów reprezentują duże lejki, których głębokość wynosi kilkadziesiąt metrów, i promień to setki. Powstały około 12 tysięcy lat temu. z powodu akumulacji zamarzniętego gazu wybuchowego w warstwy powierzchniowe ziemi, na które wywierany jest nacisk 2 km warstwy lodu.
Zdjęcie z otwartych źródeł
Gdy lód wycofał się w odpowiednim czasie, rezerwy metanu w ziemi zaczął się intensywnie topić, prowadząc do wzdęć, formacji duże wzgórza i ich późniejsza eksplozja. W wyniku tego w hydrosfera i atmosfera planety uderzyły w ogromną ilość metanu. Prawdopodobnie przyspieszyło cofanie się lodu, tym samym kładąc kres epoka lodowcowa.
Pavel Serov wraz ze swoimi kolegami dowiedział się, że to proces ten jest wciąż daleki od zakończenia i na Morzu Barentsa dochodzi do innych wybuchów „mroźnych pagórków”. Naukowcy doszli do tego wniosek, badając arktyczne dno w pobliżu Wyspy Niedźwiedzia, gdzie istnieją starożytne kratery i kratery po ich wybuchach. Spis treści metan w kilku szczególnie dużych kopalniach okazał się niezwykle ekstremalny wysoki. Obserwacje pokazują, że gaz jest powoli, ale stale przecieka przez pęknięcia w ziemi, podczas gdy na powierzchni warstwy dna morskiego zawierają duże ilości zamrożonego metan.
Zdjęcie z otwartych źródeł
W tym punkcie, na dnie Morza Barentsa, warstwa wody o grubości 390 metrów, a to wciąż wystarczy, aby pomieścić „kopce” metanu przed zniszczeniem. Jeśli jednak głębokość morza spadnie tutaj co najmniej 20 metrów, wybuchy mogą się rozpocząć i są nieprzewidywalne spowodowane przez nie konsekwencje dla naszej planety. Teoretycznie to może stać się możliwe w przyszłości z powodu globalnego ocieplenia ocean.
Woda Rosja
