Zdaniem ekspertów obserwujących pogodę słoneczną Ziemię może ponownie ogarnąć epoka lodowcowa. Ich zdaniem nie wyklucza się sytuacji, gdy minimum słoneczne może trwać do lat 50.
Aktywność plam słonecznych na powierzchni Słońca przebiega według dobrze znanego, ale słabo poznanego 11-letniego cyklu. Aktywność wzrasta i spada, tworząc tak zwane maksimum słoneczne, a następnie minimum słoneczne. Podczas maksimum słonecznego Słońce jest mocniejsze i usiane plamami słonecznymi.
I odwrotnie, kiedy Słońce wejdzie w minimum słoneczne, które, jak się uważa, weszło około dwa lata temu, energia naszej wiodącej gwiazdy zaczyna spadać.
Jednak jeden z dzisiejszych naukowców jest przekonany, że w tym roku Słońce wejdzie w okres „hibernacji”, który nazywa się „Wielkim minimum słonecznym” (GSM). W takim przypadku cykl nie będzie ograniczony do jedenastu lat.
To jest profesor Valentina Zharkova z Wydziału Matematyki, Fizyki i Elektrotechniki Uniwersytetu Northumbrii. Ostrzegła, że takie zdarzenie może doprowadzić do spadku globalnej temperatury o jeden stopień Celsjusza. Choć brzmi to jak niewielki spadek, może to mieć poważne konsekwencje dla planety, w tym spowolnienie produkcji rolnej.
Ekspert dodał, że okres hibernacji słońca może trwać trzy dekady, co skutkuje wilgotniejszym i chłodniejszym latem. Oto, co zgłosiła dla The Sun:
„Słońce zbliża się do okresu uśpienia. Na powierzchni Słońca powstanie mniej plam słonecznych, a zatem mniej energii i promieniowania dotrze do planet naszego układu i Ziemi. Spadek temperatury doprowadzi do zimnej pogody na Ziemi, mokrych i mroźnych lat, mroźnych i mokrych zim. W tym roku rozpoczniemy GSM i potrwa co najmniej 33 lata ”.
Ostatni taki GSM, który według wstępnych danych występuje co 400 lat, pojawił się w XVII wieku. Zostało to zgłoszone przez NASA w 2006 roku:
„Od 1650 do 1710 roku temperatury na większości półkuli północnej gwałtownie spadły, gdy Słońce weszło w fazę spoczynku, zwaną teraz Minimum Maundera.
W tym okresie na powierzchni Słońca pojawiło się bardzo niewiele plam, a ogólna jasność Słońca nieznacznie spadła ”.
„Podczas najzimniejszego okresu, zwanego małą epoką lodowcową, Europa i Ameryka Północna zamarzły: lodowce alpejskie rozciągały się nad dolinami; lód morski pełzał na południe od Arktyki; a słynne kanały w Holandii były regularnie zamrażane – zdarzenie, które jest dziś rzadkością ”.
W tym okresie temperatury na półkuli północnej na lądzie i zimą były niższe o 1,3 ° C, co skutkowało krótszymi sezonami i ostatecznie niedoborami żywności, co NASA nazywa “ małym lodowcem ''. Kropka'.
Według profesora Zharkovej ludzie mogą mieć tylko nadzieję, że mini epoka lodowcowa nie będzie tak dotkliwa, jak podczas minimum Maundera. Będzie to miało ogromny wpływ na zbiory żywności na średnich szerokościach geograficznych, ponieważ warzywa i owoce nie będą miały wystarczająco dużo czasu na zbiory, co może prowadzić do niedoborów żywności dla ludzi i zwierząt.
