Zdjęcie z otwartych źródeł
Kto nie wie, czym są zorza polarna rodzaj świetlnego pokazu w ciszy Koła Podbiegunowego. To dlaczego zawsze w bajkach i legendach wielu ludów północy przypisywane także dźwiękowi, rodzaj tajemniczych szeptów i głosów niebo?
Naukowcy od dawna wierzą, że ludzie w czasach starożytnych po prostu fantazjowani, nie słyszeli dźwięków, które jak teraz okazało się, że faktycznie produkują cząsteczki słoneczne, który, uderzając w cząsteczki powietrza, głównie azot i tlen, nie tylko sprawiają, że rozbłyskują, „tańczą” na nocnym niebie w forma magicznej iluminacji, ale także śpiewania.
To prawda, że śpiewanie przypomina bardziej tajemnicze kliknięcia i trzeszczy, to znaczy tylko niejasnym głosem i szepcze to odzwierciedlone w opowieściach ludowych. Ale jak się mają ludzie w starożytności mógłbyś o tym wiedzieć?
Faktem jest, że ludzkie ucho nie słyszy tego „kosmicznego” dialog ”(chyba że w górach, co najmniej sto metrów powyżej poziom morza), jednak bajki były prekursorem nowoczesności wiedza naukowa o zorzy polarnej. Może ci badacze mają rację folklor, który twierdzi, że nawet najbardziej fantastyczna bajka ma prawdziwe fakty i wydarzenia. A dlatego Wąż Gorynych i Baba-Jaga, podobnie jak wiele innych postaci te same rosyjskie bajki są prawdziwymi uczestnikami minionych epok. Po prostu z z czasem nastąpiło pewne zniekształcenie tych rzeczywistości postacie (raczej epopeje niż bajki) odwróciły się i wynalazły (w głównie jakoś negatywni) bohaterowie.
Czas zorzy polarnej
