Astronomowie odkryli dziwną gwiazdę o składzie chemicznym niepodobnym do żadnej wcześniej znanej.
Jednak dzięki wykorzystaniu teleskopów kosmicznych i naziemnych do zbadania gwiazdy znajdującej się około 150 lat świetlnych od Ziemi, społeczność naukowa uważa, że wie, dlaczego wygląda tak dziwnie: pochłonęła pobliską gwiazdę.
Badanie, opublikowane w poniedziałek w czasopiśmie Nature Astronomy, dotyczy niezwykłej umierającej gwiazdy o nazwie WD J055134.612 + 413531.09 (w skrócie WDJ0551 + 4135), którą po raz pierwszy wykrył teleskop Gaia Europejskiej Agencji Kosmicznej. Teleskop Gaia zauważył WDJ0551 + 4135 w 2018 roku, a późniejsze prace wykazały, że był to szczególnie duży biały karzeł, prawie dwukrotnie większy od podobnych gwiazd, które zostały odkryte.
Korzystając z naziemnego teleskopu Williama Herschela, znajdującego się na Wyspach Kanaryjskich w Hiszpanii, zespół badawczy zbadał skład białego karła, aby dowiedzieć się, z jakich składników się składa. Mogliby to zrobić, ponieważ światło emitowane przez WDJ0551 + 4135 może pomóc zidentyfikować obecne chemikalia. Podobnie jak gwiazdy u schyłku swojego życia, białe karły stygną i zwykle składają się z mieszaniny węgla i tlenu lub tlenu i neonu otoczonych warstwami helu i wodoru.
Podczas badania składu gwiazdy astronomowie byli zaskoczeni, że poziom węgla był znacznie wyższy, niż oczekiwaliby po białym karle tej wielkości.
„Ta gwiazda wyróżnia się jako coś, czego nigdy wcześniej nie widzieliśmy” – powiedział w komunikacie prasowym Mark Hollands, astrofizyk z University of Warwick i główny autor badania. „Kiedy na nią spojrzeliśmy, nie miało to żadnego sensu”.
To miało trochę więcej sensu, że być może WDJ0551 + 4135 nie była tylko umierającą gwiazdą, ale w pewnym momencie ponad miliard lat temu połączyła się z innym białym karłem. To wyjaśnienie wydawało się zgodne z niezwykłym składem i rozmiarem, które astronomowie widzieli w WDJ0551 + 4135.
Więcej dowodów pochodzi z tego, jak gwiazda poruszała się po Drodze Mlecznej. Wygląda na to, że WDJ0551 + 4135 to Usain Bolt wśród białych karłów – szybszy niż 99% podobnych gwiazd. To była kolejna wskazówka, o której Hollands powiedział, że prowadzi tylko do jednego wyjaśnienia: połączenia dwóch białych karłów.
Jeśli teoria jest poprawna, astronomowie po raz pierwszy byli w stanie wykryć połączenie białych karłów, badając skład chemiczny gwiazdy. Potwierdzenie będzie jednak wymagało dalszych badań, a Hollands proponuje technikę znaną jako asterosejsmologia – badanie pulsacji i chybotania gwiazd – może doprowadzić do niezależnej weryfikacji, ujawniając dokładnie, z czego zbudowany jest rdzeń gwiazdy.
Źródła: Zdjęcie: Mark Garlick / University of Warwick
