Astronomowie z Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) zgłosili nowe szczegóły dotyczące wyjątkowo niestabilnej i bardzo dużej gwiazdy Eta Carinae, której eksplozja supernowej może doprowadzić do katastrofalnych konsekwencji na Ziemi. Informacje zostały przyjęte do publikacji w Astronomy & Astrophysics.
Gwiazda Eta Carinae (η Carinae) została po raz pierwszy zarejestrowana przez angielskiego astronoma Edmunda Halleya w 1677 roku. W XVIII i na początku XIX wieku jasność tej gwiazdy okresowo malała i wzrastała. Tak więc w 1827 r. Jej jasność najpierw gwałtownie wzrosła, osiągając maksimum w kwietniu 1843 r., Co pozwoliło jej przewyższyć jasnością wszystkie inne obiekty na niebie, nie licząc Syriusza i Księżyca.
Późniejsze obserwacje wykazały, że jest to niesamowicie tajemniczy układ podwójny, który składa się z gwiazdy o masie około 130 Słońc i towarzysza o masie od 30 do 80 mas Słońca. Jednocześnie ciśnienie światła we wnętrzu większej gwiazdy jest tak duże, że wybuchy aktywności wewnątrz Eta Carina praktycznie pozbawiają gwiazdę jej zewnętrznych warstw i przenoszą je na otwartą przestrzeń. Do chwili obecnej naukowcy wskazują, że gwiazda straciła już około trzydziestu mas Słońca.
Naukowiec Gerd Weigelt z Instytutu Radioastronomii w Bonn (Niemcy) jest zainteresowany tym, jak przebiega ten proces i dlaczego bliskość większej gwiazdy pociąga za sobą wyrzucenie większości Eta Carinae i tworzy wokół niej mgławice. W rozwiązaniu zagadki pomogły im wyraźne zdjęcia gwiazdy wykonane przy pomocy instrumentów pomocniczych obserwatorium VLT, które tworzą rodzaj ogromnego wirtualnego teleskopu. W rezultacie odkryto bardzo niezwykły region, w którym zderzają się wiatry gwiazdowe obu gwiazd i w materii powstają niezwykłe struktury. Zmierzono również tempo utraty masy większej gwiazdy.
Sam Weigelt zauważył, że pomiary te pomogą zrozumieć, jak szybko Eta Carinae przejdzie do kategorii supernowych i utworzy eksplozję, która pomimo odległości zagrozi naszej planecie.
Źródła: astronomia i astrofizyka
