Zdjęcie z otwarte źródła
Gruzińscy archeolodzy odkryli duże naczynie z konsekrowanymi woda, która nie uległa pogorszeniu przez trzynaście wieków.
Niesamowite znalezisko zostało dokonane przez ekspertów w zapieczętowanym starożytna świątynia w pobliżu miasta Kvareli na wschodzie kraju. Woda zawarty w świątyni qvevri – gliniany dzban zakopany w ziemi. Pomimo faktu, że średnica gardła statku już nie istnieje pół metra waga dzbanka ukrytego pod ziemią szacowana jest na około ton.
Według naukowców woda została poświęcona w VIII wieku. AD i być może wcześniej. Sam Qvevri prawdopodobnie został wbudowany piąty wiek. Wykopaliska prowadzono w zrujnowanej bazylice na brzegu Rzeki Duruji – w wiosce, której mieszkańcy zwany dolochopi. Historycy przypisują tę osadę późny antyk wczesnośredniowieczny okres historii Gruzji. Tutaj jest wiele chrześcijańskich świątyń reprezentujących ogromne wartość dla światowej archeologii.
Znalezisko jest unikalne w swoim rodzaju, jak nigdy nikt nigdy nie odkrył świeżej wody, która byłaby w niej przechowywana statek tak długo izolowany od środowiska zewnętrznego. Kierownik tej ekspedycji archeologicznej, Nodar Bakhtadze, powiedział, że pracuje jako profesor w National Museum of Georgia gliniany dzbanek znajduje się w suchej ziemi. Co więcej, był całkowicie chronieni przed wszelkimi wpływami zewnętrznymi, jednak badacze, Oczywiście otworzyli naczynie, aby uzyskać dostęp do wody święconej.
Zdjęcie z otwartych źródeł
Czy przyczyną było oświetlenie lub właściwość dzbanka?
Przeprowadzono już testy laboratoryjne, które to wykazały woda została zachowana w krystalicznie czystej formie i jest całkowicie zdatna do picia. Wszystkie użyteczne właściwości życiodajnej wilgoci w dowolnym miejscu w tym czasie nie są udostępnij to. Za zgodą archeologów przybywają dziś po wodę miejscowi i duchowni z okolicznych klasztorów. Kapłani przekonany: woda została zachowana, ponieważ została poświęcona przez trzynaście wieki temu ich przodkowie. Naukowcy w swoich oficjalnych raportach twierdzą, że należy podziękować qvevri i zniszczonym ścianom świątyni, który cały czas chronił zawartość naczynia przed brudem i bakterie.
Początkowo zakładano, że woda była deszczem. Jednak analizy pokazał, że najprawdopodobniej została zrekrutowana w jednym czasie z natury źródło. Bakhtadze i jego koledzy również bez obawy próbowałem wody święconej, dbając o jej doskonały smak cechy.
Archeolodzy odkryli także pod bazyliką mała podziemna świątynia, która może być datowana na czwartą wiek naszej ery.
Czas na wodę
